klimmen varen klimmen varen
Door: Richard en Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
13 December 2010 | Indonesië, Surabaya
Beste allemaal,
Esther: Het werd weer eens hoog tijd voor een update van onze kant! Bijna drie weken geen bericht, onze excuses!!
Vlak na ons laatste berichtje ging het al snel beter met onze magen: we dronken alleen maar water en aten alleen maar rijst en toen ging het stukje voor stukje beter! We konden daardoor al snel door naar het vaste land van Lombok om de vulkaan de Rinjani te beklimmen.
Wij hadden geboekt voor de trekking die ons in drie dagen en twee nachten naar zowel de top als het meer zou brengen.
De eerste dag liepen we vanaf de oostelijke kant (start op 1100m) naar de kraterrand op 2600m. Het eerste stuk zou "flat like Holland" zijn volgens onze gids, maar waarom stond dan na 10 minuten het zweet op onze rug en liepen we na 15 minuten met een hartslag van 180 een berg op?? Tegen de tijd dat we bij het steile stuk aankwamen, bleek inderdaad dat het eerste stuk een eitje was, hier ging het er anders aan toe: klimmen over boomtakken en rotsen in afwisselend zon of wolken: de wolken kwamen als flarden langs je heen drijven, zodat wij letterlijk met onze hoofden in de wolken liepen! Het mooie uitzicht kon ons het eerste stuk nog afleiden maar al gauw hoorde ik Richard achter me steeds "Jezus" roepen als er weer een steil stuk aankwam en liep ik fanatiek 'links, rechts, links, rechts' te denken om mijn benen gaande te houden. Eenmaal boven, met een kleddernat shirt van het zweet, kwamen we direct in de koude wolken en wind: regenjas aan dus! Ons kamp van de eerste avond was al deels opgezet door de sterke porters die met een bagage van ong. 30 kilo op hun nek het stuk afgelegd haddden! Vanaf het kamp hadden we uitzicht op het meer dat in de krater van de vulkaan ligt. Hier hebben we bibberend naar de zonsondergang gekeken.
Richard: De inspanningen van die dag eisten bij mijn zijn tol (blijkbaar was ik toch nog wat slapjes van de dagen ervoor): iets te veel inspanning geleverd, dus snel een hapje eten en toen naar bed. Ik was gelukkig wel weer 3 kg kwijt ;-) Voordat ik ging slapen had ik zelf al besloten af te zien van het beklimmen van de echte top de ochtend erna.
Esther: het is de tweede dag, 3 uur 's ochtends. Ik word wakker gemaakt door onze gids: tijd om (facultatief) naar de top te gaan (van 2600m naar 3700m in ongeveer 3 uur)! We klimmen en klauteren eerst een steile bergwand op en ik ontdek één voordeel van in het donker lopen: je weet nooit wat voor vreselijks er nog gaat komen. Daarna volgt een redelijk draaglijk stuk; op de vlakke stukken kan ik redelijk hetstellen. De eerste tekenen van de zonsopkomst worden zichtbaar als ik aan het laatste stuk begin. Ik zie dat het einde nabij is, maar bevind mij op een helling van meer dan 45 graden, tot mijn enkels in het vulkaanzand, met een straffe koude snijdende wind in mijn gezicht. Mijn handen voelen algauw aan als Nederlandse vriesklompjes (au au au), mijn voeten willen niet makkelijk passen meer maken, en deden ze dat wel dan gleed ik gegarandeerd weer een stuk terug naar beneden, ik viel geregeld, mijn regenbroek die mij tegen de wind moest beschermen besloot dat hij toch liever een rokje wilde zijn en scheurde op elke mogelijke naad... En toen was ik er klaar mee: trillend van de honger en uitputting, mij realiserend dat er nog een 6 uur lopen aankwam, nam ik genoegen met een hoogte van 3600m en ook een mooi uitzicht. In tegenstelling tot de heenweg was de afdaling net skieen: je gleed in het zand naar beneden!
Na een ontbijt zetten we met de hele groep de afdaling in naar het meer, ongeveer 600 m lager. Eenmaal daar aangekomen konden we een duik nemen in de hotsprings en/of het meer! Heerlijk, onze bezweette lichamen afspoelen! Richard dacht dat zijn paspoort en geld daar ook wel aan toe waren, dus nam hij voor het gemak zijn moneybelt mee het water in....(helaas pas volgend jaar weer 5 december, lieve familie!) Na een heerlijke lunch, klaargemaakt op een klein kampvuurtje, lopen we weer 600m omhoog naar de westelijke kant van de kraterrand, om daar onze tweede overnachting te doen. Zware dag, maar bordevol met mooie plaatjes van een heel mooi landschap.
Richard: Op de derde dag van de trekking was het wederom vroeg opstaan omdat een aantal mensen van ons groepje van acht personen nog dezelfde dag naar de Gili's wilden. Deze dag bestond uit met name afdalingen waar mijn knieen het gelukkig nog redelijk goed volhielden. Al met al wel weer een zware dag die aan het eind door onze nieuwe reisvrienden Regis en Cloe werd beloond met een welverdiend, overheerlijk Bintangbiertje voor onderweg naar Senggigi. Na drie dagen geslapen te hebben op een rotsondergrond besloten we aldaar een wat luxere kamer te nemen met een airco, warme douche en een heerlijk (prive)zwembad. Heerlijk was dat! 's Avonds lekker gegeten en genoten van een cocktail en een livebandje... niet te laat gemaakt, aangezien we de dag erna weer om 9.00 uur paraat moesten staan voor het vertrek met de Peramaboot naar Komodo/Flores. Het beloofde een mooie trip te worden van 3 dagen / 2 nachten met een bezoek aan de unieke Komodo varanen en stops op een aantal mooie snorkelplekken. Ideale combi tussen transport enerzijds en leuke dingen doen anderzijds!
Esther: En een mooie trip werd het. Met een boot vol jonge gezellige reizende mensen werd het nog aangenamer!! Onze eerste dag bestond uit het bezoeken van het Perama dok en een pottenbakkers dorpje. Ik mocht daar proberen om ook een potje te maken...en daarna besloten dat dit toch niet wat voor mij is.
Richard: tja, ze maakte er ook een potje van.
Esther: 's Middags voeren we naar een eiland "van" Perama, om daar te snorkelen, relaxen, BBQ-en, kampvuurliedjes zingen en als klapper van de dag de Indonesische line dance "pota-pota" met shaky-shaky elementen te leren, legendarisch en hilarisch met die stijve blanken!
' s Nachts voeren we door en op de tweede ochtend komen we aan op een ander eiland met snorkelplekken. We varen dan praktisch weer de hele dag, spotten onderweg wat lumba-lumba's (dolfijnen!) en bezoeken aan het eind van de dag een klein dorpje op Sumbawa. Hilariteit alom daaro, we werden ingehaald en uitgezwaaid alsof we het Nederlands Elftal waren, echt waar! Oja, pennen vragen is ook hier gebruikelijk!
Op de derde ochtend was het dan echt tijd om de Komodovaraan te gaan bezoeken! Uitgebreide instructies vanwege de gevaarlijkheid van dit dier (als hij je bijt kan je doodgaan vanwege de bacterien die hij vanuit zijn mond overbrengt): "ongestelde dames, kijk uit: Komodo's worden aangetrokken door de geur van bloed en ze kunnen heel goed ruiken!" Er gaan drie rangers gewapend met stokken met ons mee op de trek: speciaal de lange, want "more chance for seeing the dragon". Spannend Spannend! Op onze wandeling met 19 stampende blanken natuurlijk geen Komodo gezien. Daarnaast bleek dat ze toch altijd rondom de cafetaria op het eiland zaten, omdat ze daar nogal eens te eten kregen. Dus ook zonder lopen in de brandende zon hadden wij dit suffe dier (hoewel, ik zou me ook stil houden met 19 fotografen om me heen) kunnen zien. De enige actie die één varaan vertoonde was omdat hij door een ranger met zijn stok gepord werd.. nah! 's Middags hebben we aan de andere kant van het eiland Komodo gesnorkeld op Red Beach (hele kleine rode zandkorreltjes tussen de helderwitte korrels) wat werkelijk prachtig was: een van de mooiste plekken voor koraal en hoeveelheid vissen die ik tot nu toe gezien heb.
Richard: Aan het eind van de trip kwamen we aan in Labuanbajo op het eiland Flores waar we eerst zijn ingecheckt in een hotelletje. Hierna werden we weer op de Peramaboot terugverwacht voor een afscheidsdiner en een farewellparty. Onder het genot van Bintangs hebben we hier afscheid genomen van een aantal van onze nieuwe vrienden. Aangekomen op Flores besloten we een dagje te gaan duiken in het Unesco-world-heritage gebied van Komodo: naar verluidt 1 van de mooiste plekken ter wereld! Helaas was het erg prijzig, anders waren we nog eern keer gaan duiken - wat een mooie plek was dat zeg: de eerste duik in de ochtend was op een plek met supermooi koraal en ontelbaar veel mooie en grote vissen. Na een lunch op de boot van onze (Nederlandse) duikgids/eigenaresse gingen we duiken op een plek waar je veel Manta Rays zou kunen zien.... en ja hoor: 4 grote exemplaren (ca 4 meter groot), die een tijdje bij een 'cleaning station' hingen. Wat een fantastisch gezicht was dat zeg!
Esther: Overigens, niets gemerkt van eventuele onveiligheid hier, hoewel de LP daar wel voor waarschuwt! Wij hebben ons hier superveilig gevoeld bij een zeer ervaren gids met duidelijke afspraken. Blij toe, want het kan hier wel gevaarlijk zijn!
Richard: De volgende bestemming was het plaatsje Bajawa, alwaar we een dag met een gids hebben rondgetourd door een aantal traditionele villages. De trip was erg leerzaam omdat de gids goed Engels sprak en ook zelf uit 1 van deze villages afkomstig was. Gelukking waren we net op tijd binnen voor4 de enorme hoosbui - wat kan het daar soms hard regenen! Vanuit Bajawa zijn we doorgereden naar het kleine pittorekse dorpje Moni vlakbij de vulkaan Gunung Kelimutu. Het bijzondere van deze vulkaan waren de drie kratermeren met allerlei kleuren door de verschillende aanwezige mineralen. Overigens hebben we onszelf op Flores verplaatst middels de shuttlebus en de public bus...... leer leuke ervaringen, wel erg lange ritten, maar gelukkig rijdend door een schitterend bebost en bergachtig landschap.
Esther: Omdat we graag een beetje geld wilden besparen en tijd genoeg hadden, besloten wij niet vanaf Flores richting het westen te vliegen, maar een boot van Pelni te nemen die ons vanaf Ende in 3 dagen naar Surabaya (op Java) zou brengen. Op de website bleken er 900 mensen op de boot te kunnen, niet nodig om te reserveren dus. En we kochten ons kaartje op dezelfde dag als dat de boot zou vertrekken. Zou, want hij had vertraging en ging pas de volgende dag: prima. De volgende dag om 9 uur stonden wij in de haven. De boot kwam om 12 uur: het blijft gelukkig Indonesie. Tijdens het wachten bleek het al: op de boot zouden 898 Indonesiers en 2 blanken (wij) zitten. Omdat Flores niet toeristisch is, sprak niemand fatsoenlijk Engels, dus werd communiceren een gebrabbel in Engels/Indonesisch en als het echt niet meer ging wij in het Nederlands, zij in het Indonesisch en dan hard schaterend de grootst mogelijke onzin uitkramen. Veel vrienden werden echter ook gemaakt door even hartelijk te glimlachen, te zwaaien of gedag te zeggen. Iedereen was eigenlijk vreselijk vriendelijk voor ons. Hoe moet ik de rest van de reis beschrijven in zo weinig tekst, want ik vond het echt de ultime Indonesie ervaring. De omstandigheden waren zo: we sliepen de nachten in "kelas Ekonomi" (de goedkoopste) tussen alle andere Indonesiers, op een matrasje op een plekje ergens in de slaapzalen in de warmte, waar dag en nacht het licht aanwas, mensen muziek luisterden op speakers van telefoons en de mannen ondanks de stickers met Dilarang Merokok (en een zeer duidelijk pictogram) zich kapotrookten van verveling. Wanneer wij een spelletje gingen spelen hadden we bekijks van de hele boot, want niemand had dat ooit gezien. Een van de toeschouwers was de volgende ochtend schorvoetend naar Richard toegekomen, toen ik nog lag te slapen: hij wilde dat ene spelletje wel doen! Op de Wc was het warm en liepen de kakkerlakken over de grond, het stonk er naar veel vieze dingen en was er geen duidelijke scheiding tussen wc en douche: douchen op de wc enne tja piesen in de douche dus. Omdat de vrouwen bang waren hun huishoudelijke klussen te verleren was het vrouwentoilet omgedoopt tot wasserette en zat ik op een gegeven moment netjes op de wc tussen de drogende onderbroeken... Jullie snappen dat wij ons drie dagen niet gedouched hebben.
Richard: Na deze bijzondere boottrip hebben we vandaag in Surabaya weer wat tijd ingeruimd voor praktische zaken. Het is wel weer even fijn om in een grote stad en een goed hotel te zitten na de beproevingen op de boot! Een van de aankopen was een treinticket naar Probolingo om daar morgen heen te reizen met de de dag erna hopelijk een bezoek aan de Bromo..... Hopelijk is deze vulkaan gestopt met uitbasrstingen: de berichten zijn in ieder geval positief!
Dit was het weer even. Vanuit Surabaya de groetjes van ons beiden en we zullen duimen voor een elfstedentocht bij jullie (sorry oma's.....).
Esther en Richard
Wist-je-datjes:
- Sommige lokale namen voor ons onuitspreekbaar zijn en dat men dan daarom zichzelf een makkelijke 2e westerse naam geven zoals Lucky, Boston of Easy?
- De gids in de bergen ons op de tweede avond Bintang beloofde en wij dat niet wilden geloven aangezien de porters dit niet in hun manden hadden zitten?
- Het toch bleek te kloppen aangezien Bintang het Indonesische woord is voor ster?
- Er in hotel Kenongo op kamer 3 een foto hangt van de keukenhof?
- Indonesische katten vaak een verminkte staart hebben? Schijnt genetisch te zijn...
- Je hier geen tempels mag bezoeken als je ongesteld bent?
- Hier gelukkig niet actief op gecontroleerd wordt?
- Het Indonesiche elftal in de halve finale staat van een soort Z.O. Azie-cup, volgens de Indonesiers vanwege het ongekende talent van de half-Nederlandse Irvan die wij natuurlijk kennen van de jeugd van Ajax (zo niet, dan toch)?
- De balans bandjes hier ook hun intrede hebben gedaan?
- Sire hier wel eens langs mag komen voor een "met hetzelfde gemak gooi je het in de prullenbak" campagne? Wij zijn ontsteld van de onverschilligheid waarmee alles in zee of elders in de natuur wordt gegooid. (Het is nog net niet zo erg als in India.)
- Hier jongetjes roken die in Nederland niet eens om ID gevraagd worden, maar gewoon keihard uitgelachen zouden worden als ze sigaretten zouden willen kopen. (we gokken rondom 10 jaar...)
- Esther langer van stof is dan Richard?
Esther: Het werd weer eens hoog tijd voor een update van onze kant! Bijna drie weken geen bericht, onze excuses!!
Vlak na ons laatste berichtje ging het al snel beter met onze magen: we dronken alleen maar water en aten alleen maar rijst en toen ging het stukje voor stukje beter! We konden daardoor al snel door naar het vaste land van Lombok om de vulkaan de Rinjani te beklimmen.
Wij hadden geboekt voor de trekking die ons in drie dagen en twee nachten naar zowel de top als het meer zou brengen.
De eerste dag liepen we vanaf de oostelijke kant (start op 1100m) naar de kraterrand op 2600m. Het eerste stuk zou "flat like Holland" zijn volgens onze gids, maar waarom stond dan na 10 minuten het zweet op onze rug en liepen we na 15 minuten met een hartslag van 180 een berg op?? Tegen de tijd dat we bij het steile stuk aankwamen, bleek inderdaad dat het eerste stuk een eitje was, hier ging het er anders aan toe: klimmen over boomtakken en rotsen in afwisselend zon of wolken: de wolken kwamen als flarden langs je heen drijven, zodat wij letterlijk met onze hoofden in de wolken liepen! Het mooie uitzicht kon ons het eerste stuk nog afleiden maar al gauw hoorde ik Richard achter me steeds "Jezus" roepen als er weer een steil stuk aankwam en liep ik fanatiek 'links, rechts, links, rechts' te denken om mijn benen gaande te houden. Eenmaal boven, met een kleddernat shirt van het zweet, kwamen we direct in de koude wolken en wind: regenjas aan dus! Ons kamp van de eerste avond was al deels opgezet door de sterke porters die met een bagage van ong. 30 kilo op hun nek het stuk afgelegd haddden! Vanaf het kamp hadden we uitzicht op het meer dat in de krater van de vulkaan ligt. Hier hebben we bibberend naar de zonsondergang gekeken.
Richard: De inspanningen van die dag eisten bij mijn zijn tol (blijkbaar was ik toch nog wat slapjes van de dagen ervoor): iets te veel inspanning geleverd, dus snel een hapje eten en toen naar bed. Ik was gelukkig wel weer 3 kg kwijt ;-) Voordat ik ging slapen had ik zelf al besloten af te zien van het beklimmen van de echte top de ochtend erna.
Esther: het is de tweede dag, 3 uur 's ochtends. Ik word wakker gemaakt door onze gids: tijd om (facultatief) naar de top te gaan (van 2600m naar 3700m in ongeveer 3 uur)! We klimmen en klauteren eerst een steile bergwand op en ik ontdek één voordeel van in het donker lopen: je weet nooit wat voor vreselijks er nog gaat komen. Daarna volgt een redelijk draaglijk stuk; op de vlakke stukken kan ik redelijk hetstellen. De eerste tekenen van de zonsopkomst worden zichtbaar als ik aan het laatste stuk begin. Ik zie dat het einde nabij is, maar bevind mij op een helling van meer dan 45 graden, tot mijn enkels in het vulkaanzand, met een straffe koude snijdende wind in mijn gezicht. Mijn handen voelen algauw aan als Nederlandse vriesklompjes (au au au), mijn voeten willen niet makkelijk passen meer maken, en deden ze dat wel dan gleed ik gegarandeerd weer een stuk terug naar beneden, ik viel geregeld, mijn regenbroek die mij tegen de wind moest beschermen besloot dat hij toch liever een rokje wilde zijn en scheurde op elke mogelijke naad... En toen was ik er klaar mee: trillend van de honger en uitputting, mij realiserend dat er nog een 6 uur lopen aankwam, nam ik genoegen met een hoogte van 3600m en ook een mooi uitzicht. In tegenstelling tot de heenweg was de afdaling net skieen: je gleed in het zand naar beneden!
Na een ontbijt zetten we met de hele groep de afdaling in naar het meer, ongeveer 600 m lager. Eenmaal daar aangekomen konden we een duik nemen in de hotsprings en/of het meer! Heerlijk, onze bezweette lichamen afspoelen! Richard dacht dat zijn paspoort en geld daar ook wel aan toe waren, dus nam hij voor het gemak zijn moneybelt mee het water in....(helaas pas volgend jaar weer 5 december, lieve familie!) Na een heerlijke lunch, klaargemaakt op een klein kampvuurtje, lopen we weer 600m omhoog naar de westelijke kant van de kraterrand, om daar onze tweede overnachting te doen. Zware dag, maar bordevol met mooie plaatjes van een heel mooi landschap.
Richard: Op de derde dag van de trekking was het wederom vroeg opstaan omdat een aantal mensen van ons groepje van acht personen nog dezelfde dag naar de Gili's wilden. Deze dag bestond uit met name afdalingen waar mijn knieen het gelukkig nog redelijk goed volhielden. Al met al wel weer een zware dag die aan het eind door onze nieuwe reisvrienden Regis en Cloe werd beloond met een welverdiend, overheerlijk Bintangbiertje voor onderweg naar Senggigi. Na drie dagen geslapen te hebben op een rotsondergrond besloten we aldaar een wat luxere kamer te nemen met een airco, warme douche en een heerlijk (prive)zwembad. Heerlijk was dat! 's Avonds lekker gegeten en genoten van een cocktail en een livebandje... niet te laat gemaakt, aangezien we de dag erna weer om 9.00 uur paraat moesten staan voor het vertrek met de Peramaboot naar Komodo/Flores. Het beloofde een mooie trip te worden van 3 dagen / 2 nachten met een bezoek aan de unieke Komodo varanen en stops op een aantal mooie snorkelplekken. Ideale combi tussen transport enerzijds en leuke dingen doen anderzijds!
Esther: En een mooie trip werd het. Met een boot vol jonge gezellige reizende mensen werd het nog aangenamer!! Onze eerste dag bestond uit het bezoeken van het Perama dok en een pottenbakkers dorpje. Ik mocht daar proberen om ook een potje te maken...en daarna besloten dat dit toch niet wat voor mij is.
Richard: tja, ze maakte er ook een potje van.
Esther: 's Middags voeren we naar een eiland "van" Perama, om daar te snorkelen, relaxen, BBQ-en, kampvuurliedjes zingen en als klapper van de dag de Indonesische line dance "pota-pota" met shaky-shaky elementen te leren, legendarisch en hilarisch met die stijve blanken!
' s Nachts voeren we door en op de tweede ochtend komen we aan op een ander eiland met snorkelplekken. We varen dan praktisch weer de hele dag, spotten onderweg wat lumba-lumba's (dolfijnen!) en bezoeken aan het eind van de dag een klein dorpje op Sumbawa. Hilariteit alom daaro, we werden ingehaald en uitgezwaaid alsof we het Nederlands Elftal waren, echt waar! Oja, pennen vragen is ook hier gebruikelijk!
Op de derde ochtend was het dan echt tijd om de Komodovaraan te gaan bezoeken! Uitgebreide instructies vanwege de gevaarlijkheid van dit dier (als hij je bijt kan je doodgaan vanwege de bacterien die hij vanuit zijn mond overbrengt): "ongestelde dames, kijk uit: Komodo's worden aangetrokken door de geur van bloed en ze kunnen heel goed ruiken!" Er gaan drie rangers gewapend met stokken met ons mee op de trek: speciaal de lange, want "more chance for seeing the dragon". Spannend Spannend! Op onze wandeling met 19 stampende blanken natuurlijk geen Komodo gezien. Daarnaast bleek dat ze toch altijd rondom de cafetaria op het eiland zaten, omdat ze daar nogal eens te eten kregen. Dus ook zonder lopen in de brandende zon hadden wij dit suffe dier (hoewel, ik zou me ook stil houden met 19 fotografen om me heen) kunnen zien. De enige actie die één varaan vertoonde was omdat hij door een ranger met zijn stok gepord werd.. nah! 's Middags hebben we aan de andere kant van het eiland Komodo gesnorkeld op Red Beach (hele kleine rode zandkorreltjes tussen de helderwitte korrels) wat werkelijk prachtig was: een van de mooiste plekken voor koraal en hoeveelheid vissen die ik tot nu toe gezien heb.
Richard: Aan het eind van de trip kwamen we aan in Labuanbajo op het eiland Flores waar we eerst zijn ingecheckt in een hotelletje. Hierna werden we weer op de Peramaboot terugverwacht voor een afscheidsdiner en een farewellparty. Onder het genot van Bintangs hebben we hier afscheid genomen van een aantal van onze nieuwe vrienden. Aangekomen op Flores besloten we een dagje te gaan duiken in het Unesco-world-heritage gebied van Komodo: naar verluidt 1 van de mooiste plekken ter wereld! Helaas was het erg prijzig, anders waren we nog eern keer gaan duiken - wat een mooie plek was dat zeg: de eerste duik in de ochtend was op een plek met supermooi koraal en ontelbaar veel mooie en grote vissen. Na een lunch op de boot van onze (Nederlandse) duikgids/eigenaresse gingen we duiken op een plek waar je veel Manta Rays zou kunen zien.... en ja hoor: 4 grote exemplaren (ca 4 meter groot), die een tijdje bij een 'cleaning station' hingen. Wat een fantastisch gezicht was dat zeg!
Esther: Overigens, niets gemerkt van eventuele onveiligheid hier, hoewel de LP daar wel voor waarschuwt! Wij hebben ons hier superveilig gevoeld bij een zeer ervaren gids met duidelijke afspraken. Blij toe, want het kan hier wel gevaarlijk zijn!
Richard: De volgende bestemming was het plaatsje Bajawa, alwaar we een dag met een gids hebben rondgetourd door een aantal traditionele villages. De trip was erg leerzaam omdat de gids goed Engels sprak en ook zelf uit 1 van deze villages afkomstig was. Gelukking waren we net op tijd binnen voor4 de enorme hoosbui - wat kan het daar soms hard regenen! Vanuit Bajawa zijn we doorgereden naar het kleine pittorekse dorpje Moni vlakbij de vulkaan Gunung Kelimutu. Het bijzondere van deze vulkaan waren de drie kratermeren met allerlei kleuren door de verschillende aanwezige mineralen. Overigens hebben we onszelf op Flores verplaatst middels de shuttlebus en de public bus...... leer leuke ervaringen, wel erg lange ritten, maar gelukkig rijdend door een schitterend bebost en bergachtig landschap.
Esther: Omdat we graag een beetje geld wilden besparen en tijd genoeg hadden, besloten wij niet vanaf Flores richting het westen te vliegen, maar een boot van Pelni te nemen die ons vanaf Ende in 3 dagen naar Surabaya (op Java) zou brengen. Op de website bleken er 900 mensen op de boot te kunnen, niet nodig om te reserveren dus. En we kochten ons kaartje op dezelfde dag als dat de boot zou vertrekken. Zou, want hij had vertraging en ging pas de volgende dag: prima. De volgende dag om 9 uur stonden wij in de haven. De boot kwam om 12 uur: het blijft gelukkig Indonesie. Tijdens het wachten bleek het al: op de boot zouden 898 Indonesiers en 2 blanken (wij) zitten. Omdat Flores niet toeristisch is, sprak niemand fatsoenlijk Engels, dus werd communiceren een gebrabbel in Engels/Indonesisch en als het echt niet meer ging wij in het Nederlands, zij in het Indonesisch en dan hard schaterend de grootst mogelijke onzin uitkramen. Veel vrienden werden echter ook gemaakt door even hartelijk te glimlachen, te zwaaien of gedag te zeggen. Iedereen was eigenlijk vreselijk vriendelijk voor ons. Hoe moet ik de rest van de reis beschrijven in zo weinig tekst, want ik vond het echt de ultime Indonesie ervaring. De omstandigheden waren zo: we sliepen de nachten in "kelas Ekonomi" (de goedkoopste) tussen alle andere Indonesiers, op een matrasje op een plekje ergens in de slaapzalen in de warmte, waar dag en nacht het licht aanwas, mensen muziek luisterden op speakers van telefoons en de mannen ondanks de stickers met Dilarang Merokok (en een zeer duidelijk pictogram) zich kapotrookten van verveling. Wanneer wij een spelletje gingen spelen hadden we bekijks van de hele boot, want niemand had dat ooit gezien. Een van de toeschouwers was de volgende ochtend schorvoetend naar Richard toegekomen, toen ik nog lag te slapen: hij wilde dat ene spelletje wel doen! Op de Wc was het warm en liepen de kakkerlakken over de grond, het stonk er naar veel vieze dingen en was er geen duidelijke scheiding tussen wc en douche: douchen op de wc enne tja piesen in de douche dus. Omdat de vrouwen bang waren hun huishoudelijke klussen te verleren was het vrouwentoilet omgedoopt tot wasserette en zat ik op een gegeven moment netjes op de wc tussen de drogende onderbroeken... Jullie snappen dat wij ons drie dagen niet gedouched hebben.
Richard: Na deze bijzondere boottrip hebben we vandaag in Surabaya weer wat tijd ingeruimd voor praktische zaken. Het is wel weer even fijn om in een grote stad en een goed hotel te zitten na de beproevingen op de boot! Een van de aankopen was een treinticket naar Probolingo om daar morgen heen te reizen met de de dag erna hopelijk een bezoek aan de Bromo..... Hopelijk is deze vulkaan gestopt met uitbasrstingen: de berichten zijn in ieder geval positief!
Dit was het weer even. Vanuit Surabaya de groetjes van ons beiden en we zullen duimen voor een elfstedentocht bij jullie (sorry oma's.....).
Esther en Richard
Wist-je-datjes:
- Sommige lokale namen voor ons onuitspreekbaar zijn en dat men dan daarom zichzelf een makkelijke 2e westerse naam geven zoals Lucky, Boston of Easy?
- De gids in de bergen ons op de tweede avond Bintang beloofde en wij dat niet wilden geloven aangezien de porters dit niet in hun manden hadden zitten?
- Het toch bleek te kloppen aangezien Bintang het Indonesische woord is voor ster?
- Er in hotel Kenongo op kamer 3 een foto hangt van de keukenhof?
- Indonesische katten vaak een verminkte staart hebben? Schijnt genetisch te zijn...
- Je hier geen tempels mag bezoeken als je ongesteld bent?
- Hier gelukkig niet actief op gecontroleerd wordt?
- Het Indonesiche elftal in de halve finale staat van een soort Z.O. Azie-cup, volgens de Indonesiers vanwege het ongekende talent van de half-Nederlandse Irvan die wij natuurlijk kennen van de jeugd van Ajax (zo niet, dan toch)?
- De balans bandjes hier ook hun intrede hebben gedaan?
- Sire hier wel eens langs mag komen voor een "met hetzelfde gemak gooi je het in de prullenbak" campagne? Wij zijn ontsteld van de onverschilligheid waarmee alles in zee of elders in de natuur wordt gegooid. (Het is nog net niet zo erg als in India.)
- Hier jongetjes roken die in Nederland niet eens om ID gevraagd worden, maar gewoon keihard uitgelachen zouden worden als ze sigaretten zouden willen kopen. (we gokken rondom 10 jaar...)
- Esther langer van stof is dan Richard?
-
13 December 2010 - 15:48
Liselotte:
Prachtige foto's en mooie verhalen. Genieten om dit allemaal weer te lezen! -
13 December 2010 - 17:35
Eli:
Klinkt goed! Kan me voorstellen dat het een fysieke uitputting is geweest, maar kan me ook zeer goed voorstellen dat het biertje erna lekker smaakte ;-) Veel plezier. dikke kus. Mwah! -
13 December 2010 - 18:07
Ineke:
Wat een super leuk verslag weer om te lezen!! Gaaf hoor wat jullie allemaal meemaken! Geniet ervan, voor je 't weet ben je weer terug en heb je weer 18 zittingen op een dag! :p
Groetjes Ineke -
13 December 2010 - 18:17
Wouter:
Leuk om weer wat te horen. Zeker de foto's zijn erg leuk om te zien. Veel plezier daar. -
13 December 2010 - 18:20
Wouter:
jeetje, ik ben er volgens mij een keertje snel bij! wat een heerlijk verhaal weer.. jammer dat je geen foto's hebt van je waterdichte-tot-rokje-gescheurde-broek, maar de andere plaatjes zijn echt weer supermooi! gelukkig maak je daar geen potje van ;) die camera wil best zijn werk doen in ieder geval.
x Bro -
13 December 2010 - 18:29
Anouk:
Wat maken jullie er toch elke keer weer een mooi verslag van. Leuk om te lezen.
Geniet nog van jullie mooie en bijzondere reis.
Groetjes Anouk -
13 December 2010 - 19:53
Saskia:
Gaaf weer jullie foto's te zien, erg mooi! En alle verhalen leuk om te lezen. Ongelofelijk hoeveel jullie doen en zien :)
-
13 December 2010 - 20:58
Rik En Simone:
Supervette trip! Doet herinneringen herleven, hoewel we de Rinjani niet hebben kunnen beklimmen, door de beperkte tijd. De sfeer kunnen we ons in ieder geval helemaal in herkennen.
Misschien willen jullie het helemaal niet weten, maar jullie huisje staat er volgens mij ook nog netjes bij ;-)
Groetjes Rik en Simone -
14 December 2010 - 08:50
Merel :
Ik heb genoten van dit prachtige verhaal! Blijf zo bewust genieten!
Lieve groeten, Merel -
14 December 2010 - 10:13
Floor En Robin:
Hahaha wat een verhaal op die boot.. ;) Wel leuk dat jullie Komodo trip zo goed bevallen is..! Weten we dat voor onze volgende Indonesie-trip ;)
Overigens komisch dat jullie gids dezelfde Bintang grap maakte als de onze.. zouden ze hetzelfde handboek gebruiken denk je..?
Heeeeel veel plezier op de Bromo!!
Dikke kussen van ons! -
14 December 2010 - 15:57
Rens:
Wat een heerlijk verhaal weer, wat kunnen jullie lekker schrijven...lang of kort! Jullie doen zoveel, straks moeten jullie in Nederland bijkomen van die vermoeiende reis. ;-) Maar dat is gelukkig nog LANG niet!
Zijn de kerstsongs al op de radio te horen? Genieten maar van die warme kerst!
Dikke kus! -
14 December 2010 - 16:27
Bram:
Geweldige belevenissen weer! Blijven genieten en af en toe een verslagje zodat wij een beetje mee kunnen genieten (en jaloers worden natuurlijk ;-) -
14 December 2010 - 19:01
Ingrid:
Jullie hebben ruimschoots goedgemaakt dat je 3 weken niets had geschreven. Heerlijk om te lezen, hoor!
En opnieuw van die onwijs gave foto's!!
Wat een belevenissen daar zeg. Jullie geven ons genoeg voer voor 5/12/11!! Fijn ook dat het zwart op wit staat...
Het gaat ook in uitersten in zo'n land: de armoedige voorzieningen op de boot maar dan weer die heerlijke gemakken van een goed hotel.
Ik vind de "wistje-datjes" ook nog steeds erg leuk om te lezen. Dus ga zo door!
Wij zitten hier nog steeds in de kou en dat blijft wel even zo zegt men. We tellen af naar 23 december..... tenminste we hopen dat Ier het niet té Siberisch vindt hier..... Stel je voor dat ze niet terug wil ha, ha.
Ga lekker door met genieten en stop mooie momenten goed weg in je rugzak, kun je later weer op terugkijken!
Dikke kus van ons.
-
14 December 2010 - 21:43
:
Hey daar aan de andere kant van de wereld!
Wat een verhaal weer zeg! Beetje late reactie van mijn kant, maar ik had een ongekende kans om een douche te pakken, precies een uur de tijd dan zou het water weer afgesloten worden. Ja ik zit ook al vier dagen zonder en mijn toilet is niet echt super meer....
Hihi genoeg vieze praat, in Acapulco had ik prachtige vissen gezien en had niet eens een bril nodig! Ze zwommen gewoon om me heen :)
Wanneer gaan jullie weer ter water?
De volgende verslagen zal ik uit Nederland gaan volgen en ik wens jullie nog veel plezier daar!
Kusjes aan allebei! -
14 December 2010 - 21:46
:
Oh en mam.... Ik ben heel erg aan het twijfelen of ik niet lekker tussen die visjes hier blijf zwemmen hihi! Veel te koud in Holland dus blijf lekker daar aan de andere kant van de wereld Es en Rich! -
16 December 2010 - 14:46
Oma Zoetermeer:
Hallo kinders, wat een prachtige foto's heb ik weer van jullie gezien!
Je verhaal nog niet gelezen. Ik krijg dat geprint, dat leest makkelijker voor mij. Wat genieten jullie toch heerlijk daar. Ik wacht op jullie in het voorjaar!
Dikke kus, oma
-
17 December 2010 - 14:24
Beppie:
Esther en Richard, ik ben er nog,mijn p.c.doet het af en toe niet,dus nu wel dus. ik ga hetmorgen weer proberen..en dan ga ik je reisverslag op mijn akkertje lezen en dan is het weer genieten geblazen.hopelijk tot gauw.grbeppie -
18 December 2010 - 11:19
Hannie:
Mooi verhaal weer & wat een foto's!
Tijd om reisverslagen te volgen watn we zijn hier ingesneeuwd ;)
Henk en ik wensen jullie geweldige exotische kerstdagen en jaarwisseling /verjaardagviering met veel plezier en weinig heimwee.
-
22 December 2010 - 21:15
Jolanda:
Een beetje aan de late kant dit keer, maar gelukkig waren er andere manier van contact hebben tussendoor!
Schitterende foto's weer en wat een belevenissen!
Geniet heerlijk van de Kerst aan het strand en heb vooral geen heimwee naar het erwtensoepweer, zoals je eerder schreef. Want geloof me, daar ben je snel klaar mee!
Die Elfstedentocht zit er hier aan te komen, de vraag is volgens mij alleen nog vóór of ná Oud en Nieuw,
Wij ploeteren hier door de sneeuw; de Stationsstraat lijkt, nu er ook gestrooid is en de sneeuw verkleurd is, één grote zandbak. Dus dan denk ik, als ik daar loop, aan jullie en zie ik jullie heerlijk op het strand lopen!
Fijne feestdagen daar en een mooie afsluiting van Indonesië gewenst.
Dikke kus, mam -
24 December 2010 - 09:34
Edu & Daan:
Leuk jullie verhalen weer eens te lezen! (Op een of andere duistere reden, krijg ik de update mailtjes niet meer)
Goeie kerst en een nog beter uiteinde van 2010. Ik ga maar eens sneeuwschuiven! ;-) -
24 December 2010 - 19:24
Fam.ploeg Jort,stijn:
Hoi Esther,
Wat een prachtige reis ben je aan het maken! Jaloers om op te worden. Geniet er nog even lekker van. Hier een witte kerst, maar daar dat zal je waarschijnlijk niet echt boeien als je daar zo heerlijk weer hebt. Al dat geneuzel over tekort aan strooizout, afgesloten snelwegen, niet rijdende bussen en treinen... het journaal gaat hier snel vervelen dezer dagen. Groetjes jolanda en ook van de kinderen, dat jij nu van die dieren ziet die we anders in je boekjes zien bij logo is wel heel bijzonder -
25 December 2010 - 13:00
Paul:
Fijne Kerstdagen, met maar veel bintangs en weinig sneeuw! En een goede vliegreis daarna, geen problemen met sneeuw in ieder gavl, en hopelijk zijn de vulkanen Kerst aan het vieren. -
02 Januari 2011 - 13:04
HJ & San:
Heej vakantiegangers,
Allereerst een heel gelukkig 2011! Was het leuk om de jaarwisseling in zon andere omgeving mee te maken? of was er niets te zien ;) Wij hebben de melkbussen weer om onze oren laten vliegen..
wat een prachtig verhaal! Ook stukken wel herkenbaar omdat we in Lombok zijn geweest.
Wij zijn ook erg blij dat we die beklimming niet zijn aangegaan. Het wordt in Indonesie altijd zo makkelijk gezegt, maar het blijkt heel wat pittiger te zijn dan je wordt voorgehouden. Het klinkt wel heel bijzonder en mooi om mee te maken.
Heel veel plezier en geniet van jullie verdere reis!
Liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
