Please Madam, one photo??
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
08 Oktober 2010 | India, New Delhi
Hallo iedereen,
Wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels zijn Floor en ik al ruim 5 weken onderweg samen! We vinden dat de tijd echt supersnel gaat! Onderling gaat het samen super, we leren elkaar op deze manier door en door kennen!
Op dit moment zijn we al een week in India, het is voor Floor de eerste keer in dit land waar alles net anders gaat dan je zou verwachten en ik moest ook weer even wennen. Toch zijn er hier ook nog een heleboel dingen om je over te verbazen of waar je nooit aan zal wennen (vieze mensen die op straat liggen te slapen, wat er allemaal in of op een tuk tuk gaat, apen die midden in de stad op de electriciteitslijnen zitten, de toeters van de auto’s (laten we hard toeteren, dan gaat het vast sneller in de file…)
Overigens: in Thailand zijn we geeinidgd met een aantal dagen op een mooi eiland: Ko Phi Phi! Heel mooi gesnorkeld en lekker op het strand gelegen. Op het eiland overigens zijn ze heel hard aan het bouwen, overal lopen mannetjes met bouwmaterialen en in alle lodges wordt druk geklust. Bij navraag aan een lieve mevrouw in een internetcafe bleek ons ergste vermoeden waar: ze zijn nog steeds aan het herstellen van de tsunami…
Vorige week vrijdag zijn we naar Hyderabad (India) gevlogen, waar we mijn oude stageplek (het Child Guidance Centre; een school voor kinderen met een mentale en/of lichamelijke beperking) een bezoek hebben gebracht. Voor mij een hele leuke ervaring! Het was fijn om iedereen weer te zien en fijn om te zien dat veel van de personeelsleden nog steeds bij het CGC werken. De school is vlak na mijn vertrek in de zomer van 2006 verhuisd, dus na het welkomstdansje en de gebruikelijke bloemenkrans vond ik het ook erg leuk een rondleiding te krijgen door de nieuwe school. Het gebouw nu is veel ruimer opgezet, de kinderen hebben een fijne buitenruimte en er is genoeg ruimte voor stoelen en tafels. Veel van de docenten en ook kinderen herinnerden zich mij! Verbazingwekkend! Een van de dove jongens bleef maar zeggen dat hij vorige keer nog kleiner was dan mij en tja nu torende hij toch echt boven mij uit (kinderen over de wereld zijn toch overal hetzelfde, want ook in de logopediepraktijk hebben kinderen graag als doel ‘ groter worden dan Esther’ )! Het Happy Home (weeshuis, ook van het CGC) zit tegenwoordig aan de school vast. Wij sliepen in een kamer naast de weesmeisjes. Oh wat heb ik genoten van die koppies om de deur die even glimlachten, zwaaiden of ‘hello sister’ zeiden.
Aangezien het zaterdag en zondag vrije dagen waren, hebben we die dagen niet in de school kunnen doorbrengen en dus was het tijd voor rustig aandoen, wassen en bezienswaardigheden bekijken. We hebben de Charminar en het Golgonda Fort gezien en hebben ook een dag doorgebracht in Ramoij Film City: een themapark waarin ook veel scenes voor de bekende Bollywood Films geschoten worden. Zo hebben ze daar verschillende tempels en tuinen waarbij dansjes voor de films opgenomen kunnen worden, maar ze hebben ook een vliegveld, treinstation, een slum-area, een stukje Londen, een kerk, een ziekenhuis, kantoren noem maar op. En natuurlijk allemaal met een prachtige voorkant en geen achterkant….
In het park hebben ze ook shows, waarin wel weer duidelijk werd hoe raar het volk hier kan zijn: tijdens een show vonden een aantal mensen dat hun plek toch niet zo goed was en ze begonnen naar voren te lopen, recht door het middenpad. Dit veroorzaakte een volkverhuizing van veel meer Indiers, die ook vonden dat ze een slechte plek hadden of gewoon bang waren dat er ergens in het gebouw een betere plek was dan waar zij zaten…
Nou hebben ze er ook attracties, maar met een Indiase Engheids Meter… Zo gingen Floor en ik in een soort van Tower of Terror (eurodisney) en Floor had mij afschrikwekkende verhalen verteld over dat ding, dus nou wij erin en inderdaad: DOODENG! De bedoeling was dat we in een soort lift zouden opstijgen en dan een vrije val naar beneden zouden maken, maar hier zijn we niet eens opgestegen…. We kregen een film te zien waarin het leek alsof we opstegen en tijdens de vrije val leek het alsof we vielen. Tegelijkertijd schudde het bakje hevig, werd de sprinkler installatie aangezet en kwam er van alle kanten warme lucht. En tja, 30 seconden later stond wij met de slappe lach weer buiten….
Waar we inmiddels dagelijks mee te maken hebben is dat de Indiase mensen niet dagelijks witte mensen zien of ze in ieder geval heel bijzonder vinden. Zeker in Hyderabad waren er veel mensen die ons ongegeneerd aan gingen zitten staren in de bus of als wij in een tuk tuk zaten. Terugstaren hielp meestal helaas niet. Ook een bizarre gewoonte hier is dat men graag met je op de foto wil… Ze komen op je af en vragen dan allemaal exact hetzelfde “please madam, one photo?” Wij vermoeden dat we binnenkort celeberties worden, omdat we bij iedereen op de foto staan….
Op maandag heb ik met de logopediste meegekeken in de ochtend. Natuurlijk begonnen mijn vingers direct te jeuken, maar toch lijkt er ook veel verbeterd te zijn (hulde stagieres!). Dinsdag heb ik daadwerkelijk logopedie gegeven en aan de logopedisten daar dingen uitgelegd. Ze waren me volgens mij dankbaar voor mijn hulp, want het ene na het ander kind werd naar binnen gesleept met de woorden “ please madam, this case some doubt”. De tijd vloog en voor ik het wist was het alweer lunchtijd. Na de lunchtijd was er voor mij een meeting georganiseerd, waarin werd verwacht dat ik wel even een lezing over het een of ander zou geven. Gelukkig was ik daar op voorbereid: ik had dat de avond van tevoren gehoord… (Even terugdenkend aan mijn vorige bezoek: ik wist soms pas als ik het programma zag van officiele meeting dat ik verwacht werd een speech te geven. Stond er ineens “ greetings from Ms. Esther” op het programma) Maar een uitlegje over het verschil tussen taal en spraak en het model van Levelt was hier meer dan welkom, dus everybody happy. Na de meeting kreeg ik veel lieve complimenten over dat het fijn was dat ik was terug gekomen en dat er nog steeds veel mensen aan mij dachten en dat zelfs ouders van de kinderen na mijn vertrek naar Esther Madam hadden gevraagd.
Woensdag was het dan echt tijd om Hyderabad te verlaten en naar Delhi te gaan. Ondanks dat Delhi leuker is nu dan dat ik in mijn herinnering had, blijft het een hele drukke chaotische en smerige stad. Elke avond staan we hevig onder de douche te boenen om al het vuil eraf te krijgen en als ik nu met mijn nagels over mijn arm zou krabbelen, dan zijn mijn nagels zwart….
Minder leuk in dit hele verhaal is dat Floor heel erg last heeft van een huiduitslag die volgens dokter nr 1 makkelijk te behandelen was met een dikke dosis medicijnen. Helaas: het hielp niet veel en het arme meisje ging dood van de jeuk… Dus in Delhi maar naar dokter nr 2. Die zei na een uitgebreide inspectie van 0.10 seconde dat het een infectie was die met een dikke dosis andere medicijnen behandeld moest worden… Tja, dat gaf eerst opluchting, maar tot nu toe merkt Floor weinig vooruitgang, dus we hopen niet dat dokter nr 3 met diagnose nr 3 er nog aankomt….
Omdat we nog maar een weekje hebben en we graag Delhi willen verlaten, vertrekken Floor en ik morgen naar Agra en gaan we heerlijk genieten van het mooie aanzicht van de Taj Mahal!
Tot slot:
Wisten jullie dat:
- mijn tas lichter zou moeten zijn na India omdat ik daar kleren heb afgeleverd, maar dat het CGC besloot om ons een metalen bord en beker te geven, waardoor het gewicht niet echt heel erg afnam?
- Wij op elke foto ongeveer een zwembandje dikker lijken, omdat wij in dat zwembandje onze waardevolle spullen stoppen?
- De Mac Donalds hier geen big mac verkoopt (dat is nl. Rundvlees)
- mannen hier paan kauwen (een soort rode tabak) en dat lekker op straat roggelen voor je voeten?
- Mijn Telugu nog helemaal niet zo gek was in Hyderabad?
- wij ons gek lachen om de Engelse spelling van zowel de Thai als de Indier? Een paar voorbeelden:
In Thailand eet je in een restaurant met “good test” van de “today spatials”; op de ferry kan je gerust gaan zitten, want ze hebben “lift jackets”, slaap je in een “ gesthous” en mocht je er willen gaan wonen zoek dan een “ forrent room”. In India is geen sleutel te moeilijk voor de “all key mekar”, huur je je “pravate carriers” en in Delhi op het rooftop bestel je een lekkere “ Chapiccino”. Succes!
Veel liefs en tot de volgende keer maar weer!
Esther
Wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels zijn Floor en ik al ruim 5 weken onderweg samen! We vinden dat de tijd echt supersnel gaat! Onderling gaat het samen super, we leren elkaar op deze manier door en door kennen!
Op dit moment zijn we al een week in India, het is voor Floor de eerste keer in dit land waar alles net anders gaat dan je zou verwachten en ik moest ook weer even wennen. Toch zijn er hier ook nog een heleboel dingen om je over te verbazen of waar je nooit aan zal wennen (vieze mensen die op straat liggen te slapen, wat er allemaal in of op een tuk tuk gaat, apen die midden in de stad op de electriciteitslijnen zitten, de toeters van de auto’s (laten we hard toeteren, dan gaat het vast sneller in de file…)
Overigens: in Thailand zijn we geeinidgd met een aantal dagen op een mooi eiland: Ko Phi Phi! Heel mooi gesnorkeld en lekker op het strand gelegen. Op het eiland overigens zijn ze heel hard aan het bouwen, overal lopen mannetjes met bouwmaterialen en in alle lodges wordt druk geklust. Bij navraag aan een lieve mevrouw in een internetcafe bleek ons ergste vermoeden waar: ze zijn nog steeds aan het herstellen van de tsunami…
Vorige week vrijdag zijn we naar Hyderabad (India) gevlogen, waar we mijn oude stageplek (het Child Guidance Centre; een school voor kinderen met een mentale en/of lichamelijke beperking) een bezoek hebben gebracht. Voor mij een hele leuke ervaring! Het was fijn om iedereen weer te zien en fijn om te zien dat veel van de personeelsleden nog steeds bij het CGC werken. De school is vlak na mijn vertrek in de zomer van 2006 verhuisd, dus na het welkomstdansje en de gebruikelijke bloemenkrans vond ik het ook erg leuk een rondleiding te krijgen door de nieuwe school. Het gebouw nu is veel ruimer opgezet, de kinderen hebben een fijne buitenruimte en er is genoeg ruimte voor stoelen en tafels. Veel van de docenten en ook kinderen herinnerden zich mij! Verbazingwekkend! Een van de dove jongens bleef maar zeggen dat hij vorige keer nog kleiner was dan mij en tja nu torende hij toch echt boven mij uit (kinderen over de wereld zijn toch overal hetzelfde, want ook in de logopediepraktijk hebben kinderen graag als doel ‘ groter worden dan Esther’ )! Het Happy Home (weeshuis, ook van het CGC) zit tegenwoordig aan de school vast. Wij sliepen in een kamer naast de weesmeisjes. Oh wat heb ik genoten van die koppies om de deur die even glimlachten, zwaaiden of ‘hello sister’ zeiden.
Aangezien het zaterdag en zondag vrije dagen waren, hebben we die dagen niet in de school kunnen doorbrengen en dus was het tijd voor rustig aandoen, wassen en bezienswaardigheden bekijken. We hebben de Charminar en het Golgonda Fort gezien en hebben ook een dag doorgebracht in Ramoij Film City: een themapark waarin ook veel scenes voor de bekende Bollywood Films geschoten worden. Zo hebben ze daar verschillende tempels en tuinen waarbij dansjes voor de films opgenomen kunnen worden, maar ze hebben ook een vliegveld, treinstation, een slum-area, een stukje Londen, een kerk, een ziekenhuis, kantoren noem maar op. En natuurlijk allemaal met een prachtige voorkant en geen achterkant….
In het park hebben ze ook shows, waarin wel weer duidelijk werd hoe raar het volk hier kan zijn: tijdens een show vonden een aantal mensen dat hun plek toch niet zo goed was en ze begonnen naar voren te lopen, recht door het middenpad. Dit veroorzaakte een volkverhuizing van veel meer Indiers, die ook vonden dat ze een slechte plek hadden of gewoon bang waren dat er ergens in het gebouw een betere plek was dan waar zij zaten…
Nou hebben ze er ook attracties, maar met een Indiase Engheids Meter… Zo gingen Floor en ik in een soort van Tower of Terror (eurodisney) en Floor had mij afschrikwekkende verhalen verteld over dat ding, dus nou wij erin en inderdaad: DOODENG! De bedoeling was dat we in een soort lift zouden opstijgen en dan een vrije val naar beneden zouden maken, maar hier zijn we niet eens opgestegen…. We kregen een film te zien waarin het leek alsof we opstegen en tijdens de vrije val leek het alsof we vielen. Tegelijkertijd schudde het bakje hevig, werd de sprinkler installatie aangezet en kwam er van alle kanten warme lucht. En tja, 30 seconden later stond wij met de slappe lach weer buiten….
Waar we inmiddels dagelijks mee te maken hebben is dat de Indiase mensen niet dagelijks witte mensen zien of ze in ieder geval heel bijzonder vinden. Zeker in Hyderabad waren er veel mensen die ons ongegeneerd aan gingen zitten staren in de bus of als wij in een tuk tuk zaten. Terugstaren hielp meestal helaas niet. Ook een bizarre gewoonte hier is dat men graag met je op de foto wil… Ze komen op je af en vragen dan allemaal exact hetzelfde “please madam, one photo?” Wij vermoeden dat we binnenkort celeberties worden, omdat we bij iedereen op de foto staan….
Op maandag heb ik met de logopediste meegekeken in de ochtend. Natuurlijk begonnen mijn vingers direct te jeuken, maar toch lijkt er ook veel verbeterd te zijn (hulde stagieres!). Dinsdag heb ik daadwerkelijk logopedie gegeven en aan de logopedisten daar dingen uitgelegd. Ze waren me volgens mij dankbaar voor mijn hulp, want het ene na het ander kind werd naar binnen gesleept met de woorden “ please madam, this case some doubt”. De tijd vloog en voor ik het wist was het alweer lunchtijd. Na de lunchtijd was er voor mij een meeting georganiseerd, waarin werd verwacht dat ik wel even een lezing over het een of ander zou geven. Gelukkig was ik daar op voorbereid: ik had dat de avond van tevoren gehoord… (Even terugdenkend aan mijn vorige bezoek: ik wist soms pas als ik het programma zag van officiele meeting dat ik verwacht werd een speech te geven. Stond er ineens “ greetings from Ms. Esther” op het programma) Maar een uitlegje over het verschil tussen taal en spraak en het model van Levelt was hier meer dan welkom, dus everybody happy. Na de meeting kreeg ik veel lieve complimenten over dat het fijn was dat ik was terug gekomen en dat er nog steeds veel mensen aan mij dachten en dat zelfs ouders van de kinderen na mijn vertrek naar Esther Madam hadden gevraagd.
Woensdag was het dan echt tijd om Hyderabad te verlaten en naar Delhi te gaan. Ondanks dat Delhi leuker is nu dan dat ik in mijn herinnering had, blijft het een hele drukke chaotische en smerige stad. Elke avond staan we hevig onder de douche te boenen om al het vuil eraf te krijgen en als ik nu met mijn nagels over mijn arm zou krabbelen, dan zijn mijn nagels zwart….
Minder leuk in dit hele verhaal is dat Floor heel erg last heeft van een huiduitslag die volgens dokter nr 1 makkelijk te behandelen was met een dikke dosis medicijnen. Helaas: het hielp niet veel en het arme meisje ging dood van de jeuk… Dus in Delhi maar naar dokter nr 2. Die zei na een uitgebreide inspectie van 0.10 seconde dat het een infectie was die met een dikke dosis andere medicijnen behandeld moest worden… Tja, dat gaf eerst opluchting, maar tot nu toe merkt Floor weinig vooruitgang, dus we hopen niet dat dokter nr 3 met diagnose nr 3 er nog aankomt….
Omdat we nog maar een weekje hebben en we graag Delhi willen verlaten, vertrekken Floor en ik morgen naar Agra en gaan we heerlijk genieten van het mooie aanzicht van de Taj Mahal!
Tot slot:
Wisten jullie dat:
- mijn tas lichter zou moeten zijn na India omdat ik daar kleren heb afgeleverd, maar dat het CGC besloot om ons een metalen bord en beker te geven, waardoor het gewicht niet echt heel erg afnam?
- Wij op elke foto ongeveer een zwembandje dikker lijken, omdat wij in dat zwembandje onze waardevolle spullen stoppen?
- De Mac Donalds hier geen big mac verkoopt (dat is nl. Rundvlees)
- mannen hier paan kauwen (een soort rode tabak) en dat lekker op straat roggelen voor je voeten?
- Mijn Telugu nog helemaal niet zo gek was in Hyderabad?
- wij ons gek lachen om de Engelse spelling van zowel de Thai als de Indier? Een paar voorbeelden:
In Thailand eet je in een restaurant met “good test” van de “today spatials”; op de ferry kan je gerust gaan zitten, want ze hebben “lift jackets”, slaap je in een “ gesthous” en mocht je er willen gaan wonen zoek dan een “ forrent room”. In India is geen sleutel te moeilijk voor de “all key mekar”, huur je je “pravate carriers” en in Delhi op het rooftop bestel je een lekkere “ Chapiccino”. Succes!
Veel liefs en tot de volgende keer maar weer!
Esther
-
08 Oktober 2010 - 17:57
Ingrid:
Hoi Esther en Floor,
Wat heb ik weer genoten van je verhaal! Juist toen ik de eerste zin las: "Wat gaat de tijd toch snel" zong Marco Borsato op de radio de regel "Wat gaat de tijd toch snel" uit zijn liedje Dochters. Grappig hè? En dan moet ik toch toegeven dat het zo is. Zó is mijn kleine nichtje net geboren en zó gaat ze als volwassen dame op wereldreis!
Wat genieten jullie daar zeg, dat is wel duidelijk! En ook weer prachtige foto's erbij, zo genieten wij zeker mee.
Leuk ook om te lezen hoe anders sommige dingen benaderd en uitgelegd worden. Je moet wel bij de les blijven anders begrijp je de local's niet meer! De wistje-datjes waren ook weer errug grappig om te lezen. Oef, jammer van het gewicht van je tas......
Floor, ik hoop dat je snel van je huiduitslag af bent, brrrr vervelend!
Lieve meiden geniet er nog even van samen, nog even en dan komen de mannen!
Hier alles prima. Marit vertrekt maandag naar Londen (5V-reis). En aangezien we dan kindloos zijn gaan Hans en ik nog even met de caravan weg. Het wordt de komende dagen erg mooi nazomerweer, tot ver in de volgende week; dat belooft veel goeds!
Veel liefs en dikke kussen van H I M -
08 Oktober 2010 - 18:55
Mark En Marielle:
hoi esther,
wat leuk dat we mogen meelezen.
wat hebben jullie al een hoop meegemaakt, we kijken uit naar de volgende ronde.. -
08 Oktober 2010 - 20:09
Annette & Gert:
Hoi Esther,
Fantastisch om mee te lezen, vooral je weerzien op het CGC moet een bijzonder moment voor je geweest zijn, zowel voor de mensen daar als voor jezelf. Verlang je niet weer een beetje terug om er nog een tijd te gaan werken?
Floor, veel sterkte met je uitslag, hopelijk helpt middel 2 beter dan 1...
Geniet verder van het vervolg van jullie reis!
Groetjes van ons drieën -
09 Oktober 2010 - 00:33
Richard:
Hi schatje!
Wat een feest der herkenning - zelfs voor mij, dus helemaal voor jou. De Chapiccino komt me trouwens ook bekend voor. Ik mis je, maar ben gelukkig snel bij je.
Liefs
X -
10 Oktober 2010 - 07:39
Marit:
Hee lieve Es,
wat een wilde avonturen allemaal weer, vooral in die attracties!
en wat lief, van al die kinderen op dat schooltje, heel gaaf!
ik heb heel veel bewondering. Ik ga morgen met studiereis naar Londen, niets te vergelijken natuurlijk! nog heel veel plezier,
xxxMarit
ps ik wilde ook altijd groter zijn dan Esther;)
pps het is mij ook gelukt!
-
10 Oktober 2010 - 17:36
Rianne:
Heey Es,
Het blijft fijn om je verhalen te kunnen lezen. En natuurlijk om je foto's te bekijken.
Super leuk dat ze zo enthousiast waren en je herkenden! En natuurlijk jeuken je handen als je dat ziet..
Veel plezier nog!!
Liefs -
11 Oktober 2010 - 08:41
Hannie Nederstigt:
Hoi Esther, duurde even maar heb je na onze vakantie & wat drukke weken weer gevonden en ga je avonturen weer volgen, hoor. Wat heb je al veel beleefd, denk je wel om de zenuwen van je moeder :)) ? Zie dat Delhi sinds 1981 niet veranderd is.....
Heel veel plezier nog, take care!
Hannie en Henk -
11 Oktober 2010 - 11:12
Jolanda:
Wat een emoties komen er bij mij los bij het lezen van al je belevenissen bij het CGC! Ik zit hier SUPER trots te zijn op mijn meisje, die zoveel waardering heeft geoogst voor alles wat ze in 2006 daar heeft neergezet! Ik was zo benieuwd hoe het in Hyderabad met je zou gaan, maar dit moet een geweldige ervaring zijn geweest en een feestje tgegelijk! Super ook dat de kinderen daar nu ook betere leefomstandigheden hebben. Fijn dat je je wens om terug te kunnen gaan hebt kunnnen waarmaken.
Geniet nog even van dat bizarre, maar mooie India en goede vlucht weer naar de volgende bestemming. Wij gaan bijna Richard uitzwaaien.....!!!
Hoop dat Floor zich snel weer wat beter voelt en dat de medicijnen helpen.
Heb je al een zalfje van jou geprobeerd?
Liefs voor allebei,
mam
-
11 Oktober 2010 - 18:43
Ed:
Hei Globetrotters!
Al weer 5 weken weg en 2 landen bezocht! Nu gaan jullie de diverse verschillen tussen culturen meemaken en dat lijkt mij ook wel spannend. Hoop wel dat de huidirritatie van Floor een beetje snel geneest, want je niet lekker voelen speelt als een zwarte draad door de vakantie. Fijn te lezen dat de mensen in India de mens als zodaning nog hoog in het vaandel hebben staan. Moet je een goed gevoel hebben gegeven dat ze je nog steeds respecteren en waarderen. En dan je eerste college als Drs.!!! Ze zullen we geschrokken zijn van je factuur, maar dan hebben ze ook wel wat voor gekregen!;-P
Je verhaal is weer voor iedereen te begrijpen (ook voor mensen die je vorige missie niet gelezen hebben) en voor iedereen een 'eigen' stukje. Helemaal TOP dat je het zo hebt opgebouwd. Veel herkenning ook voor ons v.w.b. Hyderabad. Je ziet er weer heerlijk burgelijk uit met de Indiaase kledij. De foto's zijn net als de verhalen gaaf en ik wacht met spanning op een CD!! Goede vlucht straks naar jullie 3e land en dan duurt het nog maar een paar dagen voordat jullie samenzijn wordt verstoord. Ik wacht weer op een nieuw verhaal en ik zal deze weer voor de beide oma's printen.
Hoe is het met Bro? Ik heb hem al een poosje gemist. -
16 Oktober 2010 - 00:38
Bro:
Hello sister!
Ja, hier is ie dan weer! De bro himself with a new message. Heb het lezen van het verhaal ff uitgesteld tot in mijn nachtdienst, omdat ik 's avonds vaak geen zin meer heb om mijn laptop op te starten na een dag AutoCAD'ten op stage. Het verhaal leest weer als een trein, het had wel langer mogen zijn eigenlijk. Vooral het gedeelte over Hydrabad; erg gaaf. I'm proud of you!!!
Morgen met Rich en Elies Utrecht nog maar een keer onveilig maken; de traditie zet zich voort ;) Na dat avondje zal ik Richard snel naar jou toesturen!
dikke kus
ps. ook weer gave foto's!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
