Incredible !ndia
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
19 Oktober 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
Hallo allemaal,
In India krijg je veelal de volgende vraag van de Indiers zelf: "How do you like India?" Uit beleefdheid zeg je natuurlijk altijd "yes I like it' en op de vraag "Why" iets van "because everything is different from Holland". Inderdaad, een heel diplomatiek antwoord...
Een kwestie van 'you hate it or you love it', zoals veel mensen beweren, is het voor mij ook niet. De afgelopen twee weken voor mij en Floor in India waren wederom facinerend, zoals ik mij India herinnerde.
Wij denken ook dat India zelf in zijn reclamecampagne het ulitieme woord heeft gevonden: Incredible! Je kan dit namelijk overal voor gebruiken:
- ongelooflijk kleurrijk
- ongelooflijk bijzonder
- ongelooflijk smerig
- ongelooflijk mooi
- ongelooflijk chaotisch
- ongelooflijk arm
- ongelooflijk slecht verstaanbaar in het Engels
- ongelooflijk onvriendelijk
- ongelooflijk vriendelijk
- ongelooflijk irritant
- ongelooflijk goedkoop
- ongelooflijk onberekenbaar
Gewoon een kleine greep uit de termen die wij de afgelopen dagen meerdere malen gebruik hebben.
Zo was de Taj Mahal bijvoorbeeld ook voor de tweede keer ongelooflijk bijzonder: zoals dat gebouw als een soort filmdoek of schilderij op je overkomt vanaf de verte. De verkopers buiten de Taj zijn dan weer ongelooflijk vasthoudend en irritant. Evenals de taximannetjes die je bespringen zodra je de stations uitkomt.
Ongelooflijk smerig zijn de grote steden, het verkeer daar was chaotisch. De toeters van alle auto's en brommers zijn ongelooflijk gekmakend. De armoede in het land is ook ongelooflijk hartenbrekend soms (ja, de slum dog millionaire kindjes bestaan echt).
Pushkar (klein dorpje, waar wij vier dagen zijn geweest na de Taj Mahal) echter was ongelooflijk magisch gelegen, de sfeer daar was ongelooflijk backpacker relaxed en rustgevend, de klim 's ochtends naar de tempel was ongelooflijk onvergetelijk.
Dan de mensen: De mensen in de hotels zijn ongelooflijk bereidwillig je goed te helpen. De mannetjes in uniform ongelooflijk behulpzaam, vooral in het wijzen van de weg. Sommige jongens van de tuktuks of rickshaws zijn ongelooflijk vriendelijk, zonder gelijk hun hand op te houden. Meestal echter zijn de mensen ongelooflijk onverstaanbaar in hun Engels, waardoor je niet altijd verder geholpen bent, maar goed.
Daarentegen: meestal hebben de mannen hebben het voor het zeggen, ze zijn bijna allemaal ondernemers en willen je zeer graag iets verkopen ("Henna tatoe Madam? No? But cheap price! only 20 rupees").
Absoluut toppunten van ongelooflijkheid: de man die Floor in Jaipur in haar kruis greep was ongelooflijk grof, de mensen die voordringen als je niet goed aansluit in de rij (dwz met je voorgevel tegen andermans rug aan gaan staan) ongelooflijk onbeleefd, het altijd als eerste ergens in of uit (bv. een bus of trein) willen ongelooflijk verstikkend.
Het allerhoogste hoogtepunt van ongelooflijke ongelooflijkheid was met stip op nummer 1 onze bustocht van Pushkar naar New Delhi. Wij wilden graag op een snelle en comfortabele manier reizen, liefst ‘s nachts en liefst liggend. Treintickets regelen vanaf dat kleine dorpje zonder station leek ons lasting, maar we vonden een mannetje in een ‘winkeltje-van- alles’ (het typische Indiase ondernemersschap) die busticktes naar Delhi verkocht. We zouden vervoerd worden in een luxe bus, waarin zelfs bedden waren. Mooie foto's van bedden en stoelen van een inderdaad keurige bus. De man beloofde ons "same colour, same number bus”. Omdat deze bus ‘s nachts zou rijden, kochten wij opgelucht twee tickets voor E 6,- per persoon.
De realiteit bleek “same same but different” (een uitspraak die in het Thaise tourisme veel gebruikt wordt, maar ook naar India aan het verhuizen is). We bleken vanuit Pushkar geen rechtstreekse bus te hebben, maar te moeten overstappen in Ajmer, nou ok, prima: wij stappen wel over dachten wij optimistisch. Met vertraging kwamen we aan in iets dat Ajmer zou moeten zijn. We stopten langs de weg. Alle Indiase mannen drongen zich naar buiten, wij bleven zitten zonder informatie. Ik ging het maar eens vragen aan een van de passagiers die mij geheel geruststelde met de woorden “don’t worry, they will come”. Nou ik die bus weer in. Dat ding gaat weer rijden… (don’t worry). Een paar minuten later komen we aan bij een met TL-licht verlichtte bouwspeelplaatshut waar drinken en snacks verkocht worden. Een jongen neemt ons mee naar zijn office (lees: drie planken die aan de bouwspeelplaatshut zijn bevestigd). Het zegt ons dat we moeten “sit and wait” voor de bus. Vertelt die Jan Doedel er niet bij dat de bus pas over anderhalf uur komt! Daar kwamen wij een kwartier later via via weer achter… Dus na twee uur insekten verjagen, muggenbulten krabben (ze steken net op dat ene plekje zonder deet), houten konten kweken, chips eten en toiletteren naast de afvalhoop, konden we eindelijk onze luxe bus in…
Gelukkig bleek het bagagevak onder in de bus vol, dus mochten we onze grote en kleine rugzak meenemen de bus in. We bleken twee eenpersoonsbedden te hebben die zich achter elkaar aan een wand aan de bovenkant van de bus bevonden. Onder het bed zaten slaapstoelen. De enige manier waarop ik nog met Floor kon communiceren was door mijn hoofd uit het schuifraampje te steken en dan hard te blèren. Als ik het schuifdeurtje dichtdeed, bevond ik mij samen met mijn twee tassen in een couveuse van 1.6 x 0.5 x 0.8 m (nagemeten!). Het matras stonk naar vieze Indiers en er lagen allemaal dingetjes op. Het raampje aan mijn andere kant gaf frisse lucht, maar ook een zandstraal/verwaai effect. Bang voor alles wat dan ook maar vies of gevaarlijk kon zijn (luizen, muggen, mieren en andere bugs) heb ik me zoveel mogelijk bedekt met kleding. Ik heb zelfs de capuchon van mijn vest stevig onder mijn kin vastgeknoopt.
Toen gingen we op weg. Er is echter maar een overeenkomst tussen de weg in Nederland en India: hij wordt van asvalt gemaakt. Het grootste verschil is dat de Nederlandse weg aanvoelt als een ijsbaan, de Indiase als een maanlandschap. Al hobbelend gingen we dus naar Delhi en elke keer als we over een grote hobbel kwamen werd ik wakker.. En was het niet een grote hobbel dan werd ik wel wakker van mijn niet-sluitende raampje dat door de hobbels verder was opengegaan waardoor ik de wind letterlijk van voren kreeg.
Het absolute toppunt was wel toen de chauffeur optrok en over een onzichtbare (waarschijnlijk een verplaatste en ongeverfde) speedbump sjeesde, waardoor iedereen in de bus loskwam van zijn stoel of bed en ik bijna ook het oppervlak van de bovenkant van mijn couveuse had mogen voelen (geen geintje)! Zucht… In India gaat nooit iets zoals je het zelf van tevoren gedacht of gepland had….
Het is dan ook niet moeilijk voor te stellen dat ons verblijf in Kuala Lumpur (Maleisie) van de afgelopen vier dagen aanvoelde als een warm bad: een betegelde stoep om op te lopen, geen vuil in de goot, prullenbakken om de honderd meter, verkeer dat zich aan de belijning houdt, voetgangersoversteekplaatsen met lichten die aangaven hoe lang het nog groen bleef, wolkenkrabbers, verzorgde winkels, verzorgde parken en verzorgde huizen. En natuurlijk: de beroemde chique shopping malls (we girls just need them from time to time…)!!! Na deze vier dagen ben ik verliefd geworden op deze stad en ben ik nog lang niet uitgekeken hier!
Heel veel liefs en tot het volgende reisverslag!
In India krijg je veelal de volgende vraag van de Indiers zelf: "How do you like India?" Uit beleefdheid zeg je natuurlijk altijd "yes I like it' en op de vraag "Why" iets van "because everything is different from Holland". Inderdaad, een heel diplomatiek antwoord...
Een kwestie van 'you hate it or you love it', zoals veel mensen beweren, is het voor mij ook niet. De afgelopen twee weken voor mij en Floor in India waren wederom facinerend, zoals ik mij India herinnerde.
Wij denken ook dat India zelf in zijn reclamecampagne het ulitieme woord heeft gevonden: Incredible! Je kan dit namelijk overal voor gebruiken:
- ongelooflijk kleurrijk
- ongelooflijk bijzonder
- ongelooflijk smerig
- ongelooflijk mooi
- ongelooflijk chaotisch
- ongelooflijk arm
- ongelooflijk slecht verstaanbaar in het Engels
- ongelooflijk onvriendelijk
- ongelooflijk vriendelijk
- ongelooflijk irritant
- ongelooflijk goedkoop
- ongelooflijk onberekenbaar
Gewoon een kleine greep uit de termen die wij de afgelopen dagen meerdere malen gebruik hebben.
Zo was de Taj Mahal bijvoorbeeld ook voor de tweede keer ongelooflijk bijzonder: zoals dat gebouw als een soort filmdoek of schilderij op je overkomt vanaf de verte. De verkopers buiten de Taj zijn dan weer ongelooflijk vasthoudend en irritant. Evenals de taximannetjes die je bespringen zodra je de stations uitkomt.
Ongelooflijk smerig zijn de grote steden, het verkeer daar was chaotisch. De toeters van alle auto's en brommers zijn ongelooflijk gekmakend. De armoede in het land is ook ongelooflijk hartenbrekend soms (ja, de slum dog millionaire kindjes bestaan echt).
Pushkar (klein dorpje, waar wij vier dagen zijn geweest na de Taj Mahal) echter was ongelooflijk magisch gelegen, de sfeer daar was ongelooflijk backpacker relaxed en rustgevend, de klim 's ochtends naar de tempel was ongelooflijk onvergetelijk.
Dan de mensen: De mensen in de hotels zijn ongelooflijk bereidwillig je goed te helpen. De mannetjes in uniform ongelooflijk behulpzaam, vooral in het wijzen van de weg. Sommige jongens van de tuktuks of rickshaws zijn ongelooflijk vriendelijk, zonder gelijk hun hand op te houden. Meestal echter zijn de mensen ongelooflijk onverstaanbaar in hun Engels, waardoor je niet altijd verder geholpen bent, maar goed.
Daarentegen: meestal hebben de mannen hebben het voor het zeggen, ze zijn bijna allemaal ondernemers en willen je zeer graag iets verkopen ("Henna tatoe Madam? No? But cheap price! only 20 rupees").
Absoluut toppunten van ongelooflijkheid: de man die Floor in Jaipur in haar kruis greep was ongelooflijk grof, de mensen die voordringen als je niet goed aansluit in de rij (dwz met je voorgevel tegen andermans rug aan gaan staan) ongelooflijk onbeleefd, het altijd als eerste ergens in of uit (bv. een bus of trein) willen ongelooflijk verstikkend.
Het allerhoogste hoogtepunt van ongelooflijke ongelooflijkheid was met stip op nummer 1 onze bustocht van Pushkar naar New Delhi. Wij wilden graag op een snelle en comfortabele manier reizen, liefst ‘s nachts en liefst liggend. Treintickets regelen vanaf dat kleine dorpje zonder station leek ons lasting, maar we vonden een mannetje in een ‘winkeltje-van- alles’ (het typische Indiase ondernemersschap) die busticktes naar Delhi verkocht. We zouden vervoerd worden in een luxe bus, waarin zelfs bedden waren. Mooie foto's van bedden en stoelen van een inderdaad keurige bus. De man beloofde ons "same colour, same number bus”. Omdat deze bus ‘s nachts zou rijden, kochten wij opgelucht twee tickets voor E 6,- per persoon.
De realiteit bleek “same same but different” (een uitspraak die in het Thaise tourisme veel gebruikt wordt, maar ook naar India aan het verhuizen is). We bleken vanuit Pushkar geen rechtstreekse bus te hebben, maar te moeten overstappen in Ajmer, nou ok, prima: wij stappen wel over dachten wij optimistisch. Met vertraging kwamen we aan in iets dat Ajmer zou moeten zijn. We stopten langs de weg. Alle Indiase mannen drongen zich naar buiten, wij bleven zitten zonder informatie. Ik ging het maar eens vragen aan een van de passagiers die mij geheel geruststelde met de woorden “don’t worry, they will come”. Nou ik die bus weer in. Dat ding gaat weer rijden… (don’t worry). Een paar minuten later komen we aan bij een met TL-licht verlichtte bouwspeelplaatshut waar drinken en snacks verkocht worden. Een jongen neemt ons mee naar zijn office (lees: drie planken die aan de bouwspeelplaatshut zijn bevestigd). Het zegt ons dat we moeten “sit and wait” voor de bus. Vertelt die Jan Doedel er niet bij dat de bus pas over anderhalf uur komt! Daar kwamen wij een kwartier later via via weer achter… Dus na twee uur insekten verjagen, muggenbulten krabben (ze steken net op dat ene plekje zonder deet), houten konten kweken, chips eten en toiletteren naast de afvalhoop, konden we eindelijk onze luxe bus in…
Gelukkig bleek het bagagevak onder in de bus vol, dus mochten we onze grote en kleine rugzak meenemen de bus in. We bleken twee eenpersoonsbedden te hebben die zich achter elkaar aan een wand aan de bovenkant van de bus bevonden. Onder het bed zaten slaapstoelen. De enige manier waarop ik nog met Floor kon communiceren was door mijn hoofd uit het schuifraampje te steken en dan hard te blèren. Als ik het schuifdeurtje dichtdeed, bevond ik mij samen met mijn twee tassen in een couveuse van 1.6 x 0.5 x 0.8 m (nagemeten!). Het matras stonk naar vieze Indiers en er lagen allemaal dingetjes op. Het raampje aan mijn andere kant gaf frisse lucht, maar ook een zandstraal/verwaai effect. Bang voor alles wat dan ook maar vies of gevaarlijk kon zijn (luizen, muggen, mieren en andere bugs) heb ik me zoveel mogelijk bedekt met kleding. Ik heb zelfs de capuchon van mijn vest stevig onder mijn kin vastgeknoopt.
Toen gingen we op weg. Er is echter maar een overeenkomst tussen de weg in Nederland en India: hij wordt van asvalt gemaakt. Het grootste verschil is dat de Nederlandse weg aanvoelt als een ijsbaan, de Indiase als een maanlandschap. Al hobbelend gingen we dus naar Delhi en elke keer als we over een grote hobbel kwamen werd ik wakker.. En was het niet een grote hobbel dan werd ik wel wakker van mijn niet-sluitende raampje dat door de hobbels verder was opengegaan waardoor ik de wind letterlijk van voren kreeg.
Het absolute toppunt was wel toen de chauffeur optrok en over een onzichtbare (waarschijnlijk een verplaatste en ongeverfde) speedbump sjeesde, waardoor iedereen in de bus loskwam van zijn stoel of bed en ik bijna ook het oppervlak van de bovenkant van mijn couveuse had mogen voelen (geen geintje)! Zucht… In India gaat nooit iets zoals je het zelf van tevoren gedacht of gepland had….
Het is dan ook niet moeilijk voor te stellen dat ons verblijf in Kuala Lumpur (Maleisie) van de afgelopen vier dagen aanvoelde als een warm bad: een betegelde stoep om op te lopen, geen vuil in de goot, prullenbakken om de honderd meter, verkeer dat zich aan de belijning houdt, voetgangersoversteekplaatsen met lichten die aangaven hoe lang het nog groen bleef, wolkenkrabbers, verzorgde winkels, verzorgde parken en verzorgde huizen. En natuurlijk: de beroemde chique shopping malls (we girls just need them from time to time…)!!! Na deze vier dagen ben ik verliefd geworden op deze stad en ben ik nog lang niet uitgekeken hier!
Heel veel liefs en tot het volgende reisverslag!
-
19 Oktober 2010 - 14:28
Richard:
Die ongeverfde speedbumps die ken ik uit ZA! Binnenkort ben ik er om jullie te beschermen tegen die ongelooflijk irritante mensen;-) Ik heb er inmiddels ook ongelooflijk veel zin in!
Liefs -
19 Oktober 2010 - 14:39
Hans (ome):
Wat een ongeloofelijk verhaal en wat ongeloofelijk herkenbaar. Wij hebben ook de nodige busritten meegemaakt die ook zo gingen, maar die van jullie slaat werkelijk alles.
Blijf schrijven en wij blijven het lezen met soms ongeloofelijke verbazing. -
19 Oktober 2010 - 14:44
Hans (ome):
P.S. Dat vergat ik nog in Mexico noemen ze het geen "Speedbumps" maar "Topes", net zo ongeloofelijk waardeloos om met hoge snelheid te nemen en ieder dorp had er tenminste een stuk of tien. -
19 Oktober 2010 - 15:11
Anouk:
He Es,
Wat een leuk verhaal om te lezen.
Goed om te zien dat je het nog steeds naar je zin hebt.
Blijf genieten en ik kijk nu al uit naar je volgende verslag.
Liefs Anouk -
19 Oktober 2010 - 16:17
Bram:
Leuk verhaal. Ondanks alle ongemakken zou ik zo met je willen ruilen ;-) Veel plezier daar en ik kijk uit naar een volgend verslag. -
19 Oktober 2010 - 19:52
Marcel & Andrea:
Ja die "Topes" in Mexico kennen wij ook, wij gaan nu door het leven als de cone-heads! Wij noemden ze verkeerstieten, je had ze met en zonder BH, die met waren geel en die zonder, tja die zag je meestal niet op tijd!
Leuke verhalen Esther, veel herkenning voor ons wat betreft Thailand en Maleisie, wij reizen in gedachten zo weer mee! -
19 Oktober 2010 - 20:10
Ingrid:
Lieve Es,
Wat heb ik weer genoten van je verhaal! Maar ik geloof dat ik India aan mijn deur voorbij laat gaan.... Maar Maleisie daarentegen klinkt erg aanlokkelijk!
Nog anderhalve week en dan komt Richard, yes! Hij kan bijna niet meer wachten tot ie in het vliegtuig zit kan ik me zo voorstellen. We gaan 'm nog even spreken een dezer dagen.
Nou meis, geniet van Kuala Lumpur en ga maar goed alles bekijken daar.
Dikke kus, Ing -
19 Oktober 2010 - 20:13
Ingrid:
Ha, ha, ik lees nu pas dat Marcel en Andrea de topes verkeerstieten (met en zonder BH) noemen! Wat een mooie benaming, zo kun je er nog om lachen ook. Maar inderdaad: die zonder BH zag je altijd te laat..... -
20 Oktober 2010 - 13:06
Oma Zoetermeer:
Esther, ongelooflijke verhalen weer uit het ongelooflijke Oosten. Ik lees met heel veel plezier je verhalen. En ik vind het ongelooflijk dat ik nu weer een berichtje aan je kan schrijven. Nog ongelooflijker vind ik het wanneer we gaan Skypen. Geniet met Richard net zo als jullie nu al genieten. En als je nagels zwart zijn van het vuil heeft het ook voordelen. Hoef je ze niet te lakken. Ik blijf op je wachten en blijf jij vooral genieten. Bedankt voor alle mooie kaarten. Ik heb er al 3 ontvangen! Dikke kus, Oma. -
20 Oktober 2010 - 13:12
Ed:
E*, Wat zijn dat ongelooflijke mooie foto's uit het ongelooflijke mooie India en het is toch ongelooflijk dat het gelovige India zo ongelooflijk verschillend kan zijn.
Is je huid nu helemaal een maanlandschap met al die enge beesten?
Je verhaal is weer boeiend en zoals je wel begreep heeft oma het op Sneeuwwit gelezen. Net met haar naar de orthopeed geweest voor een knie-injectie. Ongelooflijk dat dit nog steeds werkt. Vandaag (20-10) komt Rich hier eten om tegelijk Oma gedag te zeggen. We wachten weer in spanning op je volgende bericht. Met minder nemen we g een genoegen meer! Knuffel papa. -
20 Oktober 2010 - 17:07
:
Ongelofelijk wat jullie meemaken! Ik zit ook weleens regelmatig met samengeknepen billen in de colectivo hier. Je weet nooooit zeker waar ze stoppen en of dat is waar je moet zijn haha! Ook hier is een blonde studente trouwens in de kruis gegrepen. Mannen!!
Geniet lekker ervan!
xxx -
21 Oktober 2010 - 13:04
Jolanda:
Wow, zeg dat! Wat een ongelofelijk mooie foto's!
Houd je zonnebril goed vast bij die apen op de rots!!!
Ik heb genoten van je verhaal en ik zag je in mijn verbeelding al met je hoofd door dat schuifraampje! Maar dit was wel het absolute dieptepunt wat betreft comfortabel reizen! Jullie moeten er wel helemaal gemangeld uitgekomen zijn.....
Nu dan lekker de luxe van Kuala Lumpur, dat is natuurlijk genieten. Ik hoop dat het ook beter gaat met de uitslag van Floor en dat jullie niet meer naar dokter 3 hoefden te gaan.
Veel liefs en dikke kus, mam -
22 Oktober 2010 - 13:19
Beppie:
Esther wat een verhaal,ik heb in een deuk gelegen,wat een avonturen maken jullie mee.!!!!!!als je een boek zou schrijven over de reis,dan word dat voor mij een betseller,ik zag het helemaal voor me.even wat anders mijn p.c.is een dag of 10 niet in orde geweest,ik had geen internet,en er moest iemand er bij komen.,maar we zijn er gelukkig weer.lieve esther en floor,ik stop er nu mee,tot het volgende verhaal,ik verheug me er op.gr beppie -
23 Oktober 2010 - 02:25
Bro:
Het is buitengewoon hoe vaak ik een deja-vu ervaarde tijdens het lezen van je wederom fabelachtige verhaal. Ik kan toch niet zó moe zijn dat ik bepaalde woorden dubbel zie???
Een check maakt duidelijk dat ik nog onwaarschijnlijk scherp ben: in totaal komt het fabuleuse woord (in diverse onaannemelijke spellingen) maar lieft 48 maal voor!
Het is werkelijk unbelievable...
Ik heb weer enorm genoten van je verhaal, de woordkeuze en de foto's. Als je toch nog even in Kuala Lumpur verblijft, kan je dan nog een paar plaatjes schieten van de Petronas Towers??
dikke kus! -
25 Oktober 2010 - 07:49
Hannie(&Henk):
Hoi Esther, geweldig die verhalen van jou en inderdaad erg herkenbaar. Rustig idee in deze zeer dynamische wereld: in ongelooflijk India is in de bijna dertig jaar dat ik er niet geweest ben in ongelooflijk veel opzichten niks veranderd! Geniet lekker verder, vooral nu je Richard weer in beeld is (absence makes the heart grow fonder..... :) )
Lieve groeten -
27 Oktober 2010 - 04:54
Esther:
Petronas Towers in the pocket! Evenals het IR in Singapore Wout!
Mam, dokter nr 3 gezien in Singapore: dit keer voor mij! Ik was met mijn domme hoofd in de jungle tegen een boom aan gaan staan en toen heeft iets harigs zijn haartjes in mijn arm achter gelaten. Niets ernstigs, maar wilde toch even zeker weten dat het goed zat... -
27 Oktober 2010 - 19:46
Greet Schouten:
Hoi Esther
Wat zien en maken jullie veel mee. Geweldig om dit zo te lezen ik hoorde van je moeder dat Richard zaterdag vertrekt naar je toe dat lijkt me voor jouw erg fijn. Vind het erg leuk om jouw verhalen te lezen en wat een mooie foto's.
Groetjes -
29 Oktober 2010 - 19:03
Danielle:
Hoi esther
zo te lezen is het erg leuk daar!!!
ik ben al weer een week naar school geweest en heb al erg veel repetities en so's gehad.
Ik zou nu ook wel op vakantie willen.
Met fluiten gaat het ook erg goed. Heb nu een nieuwe juf.
nog erg veel plezier!!!!
Doe zaterdag de groeten aan Richard. Verder waren je ouders er vanavond. We hebben pannenkoeken gegeten.
groetjes
Danielle, Nathalie, Bart, Nicolette, Ed en Jolanda. -
01 November 2010 - 18:30
Oma Uden:
Lieve Esther,
Wat ben jij een kei in ’t schrijven! Ik geniet met volle teugen en heerlijk genieten van al je verhalen om deze te kunnen lezen. Leuk zo ver af om toch nog aan Oma te denken. Wat zeer gewaardeerd. Wat beleef jij veel ogenblikken daar, ook angstig (Brrrrrrrrrrrrrr) en wat een lef samen met Floor.
Hier alles wel naar wens, nog goed zonnig weer. Dus genieten. Je vader moet dit overtikken op de labtop. Geweldig gedaan. Nog heel veel geluk en samenzijn met Richard. Geniet van elkaar!
Veel liefs en groetjes van Oma;uiteraard ook van Cor. Breng ook de groeten over aan Floor van mij.
Dikke knuffel Oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
