Mary-madam
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
15 Maart 2006 | India, Haiderabad
Is er weer een verhaal?? Ja!! Er is weer een verhaal!! Anderhalve week lang hebben jullie moeten wachten op een nieuw verhaal, maar hier is het dan: in kleuren en geuren!
De dag dat ik mijn vorige bericht heb gepost ben ik naar Film City geweest. In deze “city” worden veel van de films die gemaakt worden in Andra Pradesh opgenomen, zodat er minder voor een film gereisd hoeft te worden. Er zijn daarom veel mooie tuinen aangelegd en gebouwen nagebouwd. Met een bus rij je langs al die gebouwen, dat is erg handig, want dan hoef je in de hitte niet alles te lopen. Gedeelten kan je wel lopen, maar je komt er al gauw achter dat het veel te heet is. Dit vond ik erg jammer, want er waren echt mooie tuinen bij met zoveel mooie bloemen, maar daar zoef je dan dus langs. Een paar tuinen heb ik wel gezien en op de valreep vonden Rajani en ik een doolhof. Ik zat zo weer in Egeskov, alleen deze was een beetje kleiner en veel minder druk. Wel net zo moeilijk, dus toen Rajani en ik het lopen zat waren zijn we op de jip en janneke manier (via een gat in de heg) naar buiten gekropen.. Om de gasten nog extra te verwennen zijn er in het park verschillende shows te zien, een aantal attracties te doen en natuurlijk souvenirs te koop. Erg leuk!
Ik had dat weekend maar een dag weekend, omdat hier op 1e en 3e zaterdag gewoon gewerkt wordt. Dat valt soms best wel tegen! Ondanks dat ik in Nederland gewend was me suf te racen, merk ik dat het best zwaar is om de vrijdag gehad te hebben en dan niet te kunnen denken: Zo, dat was het weer voor deze week.
Vorige week maandag kwam “mary-madam”, zoals iedereen in de school haar noemt, bij ons langs. Beetje onverwacht, ik had haar ook nog nooit gezien, dus ik wist echt niet wat ik moest verwachten. Ik dacht dat het een oudere vrouw moest zijn, ook omdat zij min of meer de school runt. Ik was ook zwaar verrast toen er gewoon een enthousiaste meid van 24 voor mijn neus stond. Haar Engels is boven verwachting en ze kan lekker tetteren. Daarnaast is ze heerlijk eigenwijs.. doet me aan iemand denken…. Afgelopen week heb ik haar best veel gezien: maandag kwam ze dus langs, dinsdag zijn we samen boeken wezen kopen in het centrum, donderdag zijn we wezen shoppen voor mij persoonlijk, vrijdag ben ik bij haar (in het huis van Frank, Rajani e.d.) geweest en ook het hele weekend was ik praktisch daar, maar dat is voor later.
Omdat Radhika (logo) ziek was, heb ik twee dagen de logopedielessen in mijn eentje gedaan. Dat was een heerlijke uitdaging. Enerzijds was het wel heel stil (ik heb de grootste lol met haar) en had ik moeite met het Telugu en anderzijds vond ik het machtig om in mijn eentje mijn gang te gaan en zonder uitleg klassen te kunnen draaien. Nog steeds komen er elke week een aantal ouders en ben ik dossiers aan het aanleggen, al gaat het nu op een iets lager pitje dan de eerste week. Vorige week heb ik moeten uitleggen aan een moeder dat haar zoontje nooit zo zal gaan praten als de “normale” mensen, omdat hij geen goede controle over zijn spieren heeft. Hij is nu 7 jaar en “spreekt” met eigen gemaakte gebaren, die alleen de moeder kan begrijpen. Hij zegt alleen ‘ama’ (mama) en maakt geluiden met zijn stem als hij de aandacht wil. Het leek mij het beste om deze jongen iets van een alternatieve communicatiemethode aan te bieden. Ik ben nu een boek aan het samenstellen met plaatjes, die kan hij dan aanwijzen als hij iets wil vertellen, dit kan hij dan naast zijn gebaren gebruiken. Toen ik moeder dat vertelde begon ze te huilen, omdat ze zo graag wilde dat haar kind ging spreken. Het ging mij ook wel even aan het hart hoor..
Ik ben hard aan het proberen uit te vinden wat er allemaal te krijgen is hier in India op het gebied van logopedie, want ik ben ervan overtuigd dat er meer is dan ik nu zie. Heb via Mary een jongen ontmoet die leraar is op de opleiding in Hyderabad en die vertelde me dat er wel degelijk heel veel te krijgen is. We hebben een beetje gepraat over logopedieopleidingen in India en Nederland en toen durfde hij te beweren (natuurlijk in het Telugu tegen Mary) dat het schoolsysteem in Nederland niet deugde en dat ik te weinig kennis zou hebben. In India doet behandelt men namelijk elke middag patiënten in vier jaar en wij doen maar een jaar stage.. Deze jongen is na deze uitspraak natuurlijk afgeschreven. Mary had hem om zijn sociale gebreken al eerder afgeschreven, maar hij wilde mij graag ontmoeten.. Nou ik hem niet meer…
Wat hier wel een moeilijkheid geeft op het gebied van de taal, is dat er veel talen gesproken worden in heel India en in heel Andra Pradesh. Ik heb al Telugu, Hindi en Malayam voorbij zien komen, maar het blijkt ook dat Telugu een hoop dialecten heeft. Dit maakt het extra moeilijk om taaltesten te ontwikkelen.
Afgelopen weekend ben ik met Rama naar het planetorium en het Science museum geweest. De show van het planetorium hebben we vanwege tijdgebrek in het Telugu gezien (ook beter voor Rama, die er zo wat van kan opsteken..) en de man van de ticket office vroeg wel drie keer of ik het echt in het Telugu wilde zien en was hoogst verbaasd toen ik drie keer “yes” zei. Het science museum was ook leuk, je kon er allemaal grappige proefjes doen en alles werd uitgelegd. Het meest was gebaseerd op natuurkunde, dus ik kreeg weer leuke flashbacks..
Vrijdagavond zag ik een advertentie in de krant van een muziekfestival dat ik Hyderabad gehouden werd op zaterdag en zondag. Mary stelde voor om er op zaterdagavond heen te gaan, dus zo gezegd zo gedaan. Ik dacht aan een soort parkpop met artiesten uit heel India, maar het bleek een soort avondconcert in de openlucht voor de wat meer oudere mensen… De verwarring alleen maakte het al grappig voor Mary en mij, maar desalniettemin (Mink, speciaal voor jou!!) was het best grappig. Pas na 10-en kwamen we weer in de wijk en omdat Mary het niet veilig vond te scheiden besloot ze te blijven slapen. Of ze echt goed heeft geslapen weet ik niet, want we hebben Jeepers Creeper 2 nog gekeken. Die was toevallig op de TV en we vielen er een beetje in. Mary vond het duidelijk enger dan ik…
Zondagochtend zijn Mary en ik om half 8 naar haar huis gelopen waar we vervolgens ontbeten hebben en ons klaar hebben gemaakt voor het naar de kerk gaan. De kerk is hier ietsje anders dan de Nederlandse kerk. Je wordt welkom geheten met een complete band op een podium, zingen en dans en is toegestaan. Daarna wordt de preek gehouden als een levendige voorstelling door een priester in het Engels en een vertaler in het Telugu. Als afsluiting wordt er nog even een liedje gezongen en een dansje gedaan en dan kan je nog persoonlijk bij wat mensen langs om advies te vragen of je kan met andere kerkgangers napraten onder het genot van een hapje en een kopje koffie. In de preek werd er ook gevraagd aan alle mensen die voor het eerst in de kerk waren om op te staan zodat ze verwelkomd konden worden.. Alle ogen gingen naar mij, met mijn witte huidje.. heerlijk..
Zondagmiddag ben ik bij Mary in huis geweest en hebben we heerlijk niets gedaan. Mijn handen zijn nu door Mary gehennaad en ik heb zelf mogen oefenen op Jenny, die ook in huis woont. Oef, het ziet er zo simpel uit, maar het is verdomde moeilijk. Na het eten ’s avonds werd het al gauw erg laat, dus we moesten blijven slapen. Dat is nooit een probleem, als er gasten zijn worden bedden makkelijk afgestaan en desnoods wordt er op de grond geslapen.
Nu is het alweer woensdag.. de tijd gaat ineens veel sneller! Vandaag hebben we vrij, omdat er hier Holy-festival gevierd wordt. Iedereen wordt dan besmeurd met verf, dus naar buiten gaan is geen goed idee, omdat je dan compleet nat van het verfwater en compleet vies van alle kleuren wordt. Het leek mij wel leuk om mee te maken, maar aangezien ik mijn vrienden hier niet hindu zijn en het geloof hebben ingewisseld voor het christendom, wordt het niet gevierd.
Tot slot nog even het woord van de week (mijn Telugu gaat hard! Ik ben bezig met zinnetjes, al is het erg moeilijk, want hoe de grammaticaregels zijn is me nog steeds niet duidelijk en alle woorden lijken totaal niet op iets van een westerse taal…): “sjoeba oedee- em”. Het betekent “goede morgen”. Nog eentje doen????: “repoe kaladam”: tot morgen!
Dat was het weer voor deze keer, ik vermaak me hier prima, maar ik mis iedereen wel hoor!!
Veel liefs!
Oja: India en plannen zijn iets vrijer, ik ga de 22e naar Vizag.. maar dat kan natuurlijk zo weer veranderen….
De dag dat ik mijn vorige bericht heb gepost ben ik naar Film City geweest. In deze “city” worden veel van de films die gemaakt worden in Andra Pradesh opgenomen, zodat er minder voor een film gereisd hoeft te worden. Er zijn daarom veel mooie tuinen aangelegd en gebouwen nagebouwd. Met een bus rij je langs al die gebouwen, dat is erg handig, want dan hoef je in de hitte niet alles te lopen. Gedeelten kan je wel lopen, maar je komt er al gauw achter dat het veel te heet is. Dit vond ik erg jammer, want er waren echt mooie tuinen bij met zoveel mooie bloemen, maar daar zoef je dan dus langs. Een paar tuinen heb ik wel gezien en op de valreep vonden Rajani en ik een doolhof. Ik zat zo weer in Egeskov, alleen deze was een beetje kleiner en veel minder druk. Wel net zo moeilijk, dus toen Rajani en ik het lopen zat waren zijn we op de jip en janneke manier (via een gat in de heg) naar buiten gekropen.. Om de gasten nog extra te verwennen zijn er in het park verschillende shows te zien, een aantal attracties te doen en natuurlijk souvenirs te koop. Erg leuk!
Ik had dat weekend maar een dag weekend, omdat hier op 1e en 3e zaterdag gewoon gewerkt wordt. Dat valt soms best wel tegen! Ondanks dat ik in Nederland gewend was me suf te racen, merk ik dat het best zwaar is om de vrijdag gehad te hebben en dan niet te kunnen denken: Zo, dat was het weer voor deze week.
Vorige week maandag kwam “mary-madam”, zoals iedereen in de school haar noemt, bij ons langs. Beetje onverwacht, ik had haar ook nog nooit gezien, dus ik wist echt niet wat ik moest verwachten. Ik dacht dat het een oudere vrouw moest zijn, ook omdat zij min of meer de school runt. Ik was ook zwaar verrast toen er gewoon een enthousiaste meid van 24 voor mijn neus stond. Haar Engels is boven verwachting en ze kan lekker tetteren. Daarnaast is ze heerlijk eigenwijs.. doet me aan iemand denken…. Afgelopen week heb ik haar best veel gezien: maandag kwam ze dus langs, dinsdag zijn we samen boeken wezen kopen in het centrum, donderdag zijn we wezen shoppen voor mij persoonlijk, vrijdag ben ik bij haar (in het huis van Frank, Rajani e.d.) geweest en ook het hele weekend was ik praktisch daar, maar dat is voor later.
Omdat Radhika (logo) ziek was, heb ik twee dagen de logopedielessen in mijn eentje gedaan. Dat was een heerlijke uitdaging. Enerzijds was het wel heel stil (ik heb de grootste lol met haar) en had ik moeite met het Telugu en anderzijds vond ik het machtig om in mijn eentje mijn gang te gaan en zonder uitleg klassen te kunnen draaien. Nog steeds komen er elke week een aantal ouders en ben ik dossiers aan het aanleggen, al gaat het nu op een iets lager pitje dan de eerste week. Vorige week heb ik moeten uitleggen aan een moeder dat haar zoontje nooit zo zal gaan praten als de “normale” mensen, omdat hij geen goede controle over zijn spieren heeft. Hij is nu 7 jaar en “spreekt” met eigen gemaakte gebaren, die alleen de moeder kan begrijpen. Hij zegt alleen ‘ama’ (mama) en maakt geluiden met zijn stem als hij de aandacht wil. Het leek mij het beste om deze jongen iets van een alternatieve communicatiemethode aan te bieden. Ik ben nu een boek aan het samenstellen met plaatjes, die kan hij dan aanwijzen als hij iets wil vertellen, dit kan hij dan naast zijn gebaren gebruiken. Toen ik moeder dat vertelde begon ze te huilen, omdat ze zo graag wilde dat haar kind ging spreken. Het ging mij ook wel even aan het hart hoor..
Ik ben hard aan het proberen uit te vinden wat er allemaal te krijgen is hier in India op het gebied van logopedie, want ik ben ervan overtuigd dat er meer is dan ik nu zie. Heb via Mary een jongen ontmoet die leraar is op de opleiding in Hyderabad en die vertelde me dat er wel degelijk heel veel te krijgen is. We hebben een beetje gepraat over logopedieopleidingen in India en Nederland en toen durfde hij te beweren (natuurlijk in het Telugu tegen Mary) dat het schoolsysteem in Nederland niet deugde en dat ik te weinig kennis zou hebben. In India doet behandelt men namelijk elke middag patiënten in vier jaar en wij doen maar een jaar stage.. Deze jongen is na deze uitspraak natuurlijk afgeschreven. Mary had hem om zijn sociale gebreken al eerder afgeschreven, maar hij wilde mij graag ontmoeten.. Nou ik hem niet meer…
Wat hier wel een moeilijkheid geeft op het gebied van de taal, is dat er veel talen gesproken worden in heel India en in heel Andra Pradesh. Ik heb al Telugu, Hindi en Malayam voorbij zien komen, maar het blijkt ook dat Telugu een hoop dialecten heeft. Dit maakt het extra moeilijk om taaltesten te ontwikkelen.
Afgelopen weekend ben ik met Rama naar het planetorium en het Science museum geweest. De show van het planetorium hebben we vanwege tijdgebrek in het Telugu gezien (ook beter voor Rama, die er zo wat van kan opsteken..) en de man van de ticket office vroeg wel drie keer of ik het echt in het Telugu wilde zien en was hoogst verbaasd toen ik drie keer “yes” zei. Het science museum was ook leuk, je kon er allemaal grappige proefjes doen en alles werd uitgelegd. Het meest was gebaseerd op natuurkunde, dus ik kreeg weer leuke flashbacks..
Vrijdagavond zag ik een advertentie in de krant van een muziekfestival dat ik Hyderabad gehouden werd op zaterdag en zondag. Mary stelde voor om er op zaterdagavond heen te gaan, dus zo gezegd zo gedaan. Ik dacht aan een soort parkpop met artiesten uit heel India, maar het bleek een soort avondconcert in de openlucht voor de wat meer oudere mensen… De verwarring alleen maakte het al grappig voor Mary en mij, maar desalniettemin (Mink, speciaal voor jou!!) was het best grappig. Pas na 10-en kwamen we weer in de wijk en omdat Mary het niet veilig vond te scheiden besloot ze te blijven slapen. Of ze echt goed heeft geslapen weet ik niet, want we hebben Jeepers Creeper 2 nog gekeken. Die was toevallig op de TV en we vielen er een beetje in. Mary vond het duidelijk enger dan ik…
Zondagochtend zijn Mary en ik om half 8 naar haar huis gelopen waar we vervolgens ontbeten hebben en ons klaar hebben gemaakt voor het naar de kerk gaan. De kerk is hier ietsje anders dan de Nederlandse kerk. Je wordt welkom geheten met een complete band op een podium, zingen en dans en is toegestaan. Daarna wordt de preek gehouden als een levendige voorstelling door een priester in het Engels en een vertaler in het Telugu. Als afsluiting wordt er nog even een liedje gezongen en een dansje gedaan en dan kan je nog persoonlijk bij wat mensen langs om advies te vragen of je kan met andere kerkgangers napraten onder het genot van een hapje en een kopje koffie. In de preek werd er ook gevraagd aan alle mensen die voor het eerst in de kerk waren om op te staan zodat ze verwelkomd konden worden.. Alle ogen gingen naar mij, met mijn witte huidje.. heerlijk..
Zondagmiddag ben ik bij Mary in huis geweest en hebben we heerlijk niets gedaan. Mijn handen zijn nu door Mary gehennaad en ik heb zelf mogen oefenen op Jenny, die ook in huis woont. Oef, het ziet er zo simpel uit, maar het is verdomde moeilijk. Na het eten ’s avonds werd het al gauw erg laat, dus we moesten blijven slapen. Dat is nooit een probleem, als er gasten zijn worden bedden makkelijk afgestaan en desnoods wordt er op de grond geslapen.
Nu is het alweer woensdag.. de tijd gaat ineens veel sneller! Vandaag hebben we vrij, omdat er hier Holy-festival gevierd wordt. Iedereen wordt dan besmeurd met verf, dus naar buiten gaan is geen goed idee, omdat je dan compleet nat van het verfwater en compleet vies van alle kleuren wordt. Het leek mij wel leuk om mee te maken, maar aangezien ik mijn vrienden hier niet hindu zijn en het geloof hebben ingewisseld voor het christendom, wordt het niet gevierd.
Tot slot nog even het woord van de week (mijn Telugu gaat hard! Ik ben bezig met zinnetjes, al is het erg moeilijk, want hoe de grammaticaregels zijn is me nog steeds niet duidelijk en alle woorden lijken totaal niet op iets van een westerse taal…): “sjoeba oedee- em”. Het betekent “goede morgen”. Nog eentje doen????: “repoe kaladam”: tot morgen!
Dat was het weer voor deze keer, ik vermaak me hier prima, maar ik mis iedereen wel hoor!!
Veel liefs!
Oja: India en plannen zijn iets vrijer, ik ga de 22e naar Vizag.. maar dat kan natuurlijk zo weer veranderen….
-
15 Maart 2006 - 15:17
Elise:
YES! Eindelijk ben ik een keer als eerste. Leuk om te horen dat je Mary hebt ontmoet. Nog beter dat ze goed Engels spreekt. Lijkt me ook erg interessant om naar de kerk te gaan daar, ook al ben je niet gelovig... Tot mails en geniet van de zon en de warmte want het is hierkoud.brrrr. -
15 Maart 2006 - 15:17
Edu:
Speciaal voor Richard! :P Ik ben de eerste... (denk ik) -
15 Maart 2006 - 15:37
Helen:
Esther! Hoog tijd dat ik nu ook weer eens een keertje reageer...! Je schrijft echter zo veel dat ik het niet altijd kan bijhouden. Naar ik lees bevalt alles je erg goed en ik moet eerlijk zeggen dat ik jaloers ben...Ook het warme weer lijkt me heerlijk. Vandaag is het hier ook erg mooi weer maar wel met Nederlandse temperaturen....Koud dus. Ik heb het superdruk met lesgeven en alles eromheen: voorbereiden,lessen bespreken, rapportvergaderingen, ouderavonden. Allemaal zaken waarbij ik me van te voren niet realiseerde dat dat er ook nog allemaal bij hoort...Verder druk aan de scriptie en didactiek. Je begrijpt: mijn sociale leventje staat op een zéér laag pitje. Esther, geniet van India en alle indrukken, mensen, geuren en kleuren die je opdoet!
Ik wacht je volgende bericht weer af.
KUS! KUS! -
15 Maart 2006 - 15:51
Joanelle:
Hoi Esther,
Ik volg je avonturen nog steeds hoor! Dat verhaal van die jongen die niet kan leren praten gaat mij ook wel aan het hart. Jouw idee lijkt een beetje op het engelse (of amerikaanse?) PECS- systeem. Dat is zo'n A5 ringband met geplastificeerde plaatjes op klittenband. Als de jongen dan iets wil moet hij het plaatje uit het boek halen en aan iemand geven/ op het klittenband voor op de map plakken. Dit systeem werkt heel goed en misschien is het een idee, aangezien het makkelijk zelf te fabriceren is?
In ieder geval leuk om te lezen dat je zo veel meemaakt en in ieder geval niet ver-eenzaamd ;)
Groetjes! -
15 Maart 2006 - 17:11
Ingrid:
Ha lieverd! Wat zijn de foto's weer leuk zeg! Ik vind je er erg goed uitzien hoor, toch wel een beetje gekleurd al. Je hoeft ook geen Indiase te worden dan herkennen we je niet meer!
het was weer leuk te lezen wat je daar allemaal doet. De weekenden (hoe kort soms ook) worden wel leuk ingevuld!! Zo leer tenminste flink het land en de cultuur kennen. Gaaf hoor! Blijft moeilijk hè, een slecht-nieuws-gesprek met een ouder? Die willen er helemaal niet aan dat er wat mis is met hun kind.Toch ben ik ervan overtuigd dat jij het ze goed kan uitleggen en als je er dan ook nog een mogelijke oplossing bij aandraagt komt het wel voor elkaar. Sterkte daarmee hoor!
Nou veel succes en plezier weer en je moet maar zo denken: weer een week minder tot Richard komt!
Doei Es, XXX van ons alle vier! -
15 Maart 2006 - 22:09
Richard:
Sjoeba oedee- em lief (ja ik moet ook een beetje oefenen voor over een paar weken),
Ik was helaas niet de 1e dit keer, maar terwijl iedereen jouw bericht aan het lezen was, mocht ik gelukkig 'real time' met jou praten...was me ook weer veel waard! Je verhalen blijven een genot om te lezen en ik ben blij je ook nog even te zien op de foto's.
Succes met alles en geniet er nog maar even lekker van!
Dikke kus
XXX -
16 Maart 2006 - 16:14
IndiaEsther:
Ik ben helemaal vergeten iets te vertellen over hoe men kan sponseren...
Zoals er eerder te lezen is, heb ik materialen gekocht voor logopediebehandelingen, maar er kan nog veel meer gekocht worden: Materialen voor taallessen, articulatielessen, testen voor taal en articulatie (waar mogelijk), materiaal voor sensorische integratietherapie en nog veel meer...
Giften zijn heel erg welkom op girorekening 7776833, tnv E. van Niel, Utrecht.
Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van wat er gekocht wordt!!
Overigens Ing, de dokters hier willen de ouders niet bang maken, ze vertellen daarom dat ze maar een aantal jaar moeten wachten en dat alles dan vanzelf over zal gaan. Dus hoe zou je zelf reageren als iemand je ineens vertelt dat je zoon niet zal gaan praten als normale kinderen?? (Ik heb zelfs twijfels of hij uberhaupt ooit zal praten)Bij mij zouden de tranen ook rijkelijk vloeien dan, denk ik.
En Joey, het systeem lijkt inderdaad op dat Amerikaanse systeem, heb alleen nog niet aan klitteband gedacht! Goed idee!!!! -
16 Maart 2006 - 18:58
Mamma:
En nu maar hopen dat ze ook klitteband verkopen daar! Esther, wij vinden het hier helemaal superder dan super wat jij daar allemaal voor elkaar krijgt. Het is ongelofelijk hoe rijk wij eigenlijk zijn dat ons wiegje toevallig in een welgestelde wereld staat en dat wij met z'n allen nu door jou deze problemen op het spoor komen, die we tot voor kort niet eens voor mogelijk zouden houden!
Goed dat je nog even terugkwam op het sponsoren, want door op deze manier een gift te doen, ben je er zeker van dat alles helemaal op de goede plek terecht komt. Dus laten we hopen dat veel mensen jou tegemoet komen zodat je nog veel nuttige dingen kunt kopen.
Wat is het ook geweldig dat je nu al steeds zoveel van het land en zijn gewoonten leert kennen. De foto's zijn werkelijk prachtig en ik kan me voorstellen dat je graag wat langer in die tuinen had willen blijven. Het valt ons op dat alles erg goed onderhouden wordt. Je ziet er trouwens prima uit, dame, we zijn blij dat je tot nu toe zo gezond bent gebleven met al die andere leefomstandigheden.
Vertel ons trouwens eens hoe het kan dat zo'n jong meisje als Mary de school runt? Wat doet ze verder in het dagelijks leven?
Nou schat, we kunnen weer even teren op dit laatste bericht en alle foto's, maar we zijn al weer benieuwd naar het volgende deel van deze serie!
xxxx mamma -
17 Maart 2006 - 11:02
Renske:
Es, wat een verhalen! Ik krijg steeds meer de indruk dat je je daar heerlijk op je plek voelt en voorlopig nog niet denkt aan terug komen! Heel goed nieuws natuurlijk, maar ik hoop je toch nog wel eens te zien! ;-)
Topper, blijf genieten en volg je gevoel!
Dikke smakkerd van mij! -
17 Maart 2006 - 21:53
Beppie:
hallo ester ,ik wil je even laten weten dat ik erg geniet van wat je daar allemaal meemaakt,en de foto"s zijn zo mooi.in een woord je doet het daar echt geweldig. -
18 Maart 2006 - 14:00
Wouter:
Hee kleintje,
ik vind het toch wel bijzonder hoe je het daar in je 'eentje' alleemaal redt, vooral als Radhika bijvoorbeeld ziek is en je er alleen voor staat. Je zou kunnen verwachten dat de kinderen dan niet meer naar je luisteren, omdat je anders bent.
Verder valt het me heel erg op, dat ondanks de armoede er toch wel tijd en geld is om steeds op pad te gaan en leuke dingen te doen. Heb je dan te maken met de iets rijkere klasse of betaal jij het grootste deel? Of kost het gewoon allemaal nix?
dikke kus -
18 Maart 2006 - 17:30
Ingrid:
Hoi Es,
Goh, je zegt dat de artsen de mensen niet willen bang maken, maar weten zij (de artsen) dan zelf dat het nooit goedkomt? Dit is echt heftig, de mensen worden dan met een kluitje in het riet gestuurd, dat kennen wij hier niet (meer). Natuurlijk begrijp ik dat ouders in tranen uitbarsten. Er is valse hoop gevestigd! Maar ook zonder dat er eerst valse hoop is gegeven is het hard te horen dat er iets met je kind is dus tranen zijn heel begrijpelijk. Ik heb bewondering dat jij dus de confrontatie aan durft te gaan en ouders het slechte nieuws durft te vertellen.
Doei, tot de volgende keer. -
19 Maart 2006 - 19:58
Annette & Gert:
Hey Esther,
Fantastisch steeds weer te lezen wat je daar allemaal ziet en beleeft en vooral wat je doet! Het ziet ernaar uit dat we straks een Indiaas buurvrouwtje hebben, dat wordt nog even wennen aan de (barbaarse) cultuur hier in het westen. Dat er om jou gevochten gaat worden lijkt je wel leuk… maar je bent zo druk – heb jij wel tijd voor de winnaar?
Leuk idee om iedere keer een woord Telugu te leren, maar die taal is toch weer totaal anders dan het Han-Chinees waar wij wat van gezien hebben (maar waarin we ons absoluut niet verstaanbaar kunnen maken). Die temperatuur mag je overigens daar houden, al is het hier nu wel erg koud... maar dit hebben we toch liever dan die maartse zomer bij jou!
Groetjes! -
23 Maart 2006 - 20:22
Rieneke:
ha es, er is een klm envelopje voor je. is het belangrijk? tot mails!! XX Rien -
25 Maart 2006 - 18:02
Marian Schmal:
namaste esther, je kent mij niet maar ik ben logopedist en stagebegeleider van een 3e jaars student van de hoge school Utrecht. zij wees mij op jouw site. vorig jaar heb ik 4 maanden gewerkt in india, op een school voor mcg kinderen in een stadje ten zuidoosten van hyderabad. ik zit nu in het bestuur van de stichting die logopedisten, fysiotherapeuten en act. begeleiders uitzendt naar die school in india en ben zeer geinteresseerd in de opleiding van jouw begeleidster. is er nu een opleiding logopedie in hyderabad of heeft zij elders de opleiding gevolgd? ik weet dat het niveau daar nog moet groeien...ik herken heel veel in jouw verhalen. wat een ervaring en verrijking, toch? je kunt mij -als je wilt - mailen op marianschmal@hotmail.com. zoals je misschien al hebt ontdekt zijn er in hyderabad verschillende speelgoedzaken om bijv. blaasmaterialen,lotto's, puzzels e.d. te kopen. ook wordt er af en toe een grote boekenbeurs gehouden (met goede, 2e hands prentenboeken).als je nog iets wilt weten,mail gerust! alvast bedankt voor de moeite en veel sterkte en plezier daar!!
'go with the flow!!' groet, marian. -
27 Maart 2006 - 10:33
Je Vader:
Als ik niet als eerste op je berichten kan reageren, dan maar als laatste. Een poedelprijs is ook mooi. Gelet op alle reacties die jij op je verhalen krijgt concludeer ik dat iedereen hieraan veel plezier beleeft. Je manier van schrijven is zo ontspannen, dat het geen straf is om ze te lezen. Zelfs humoristisch op sommige momenten. Ik zie dat het aantal reacties wat terugloopt, maar ik hoop dat je van andere mensen nog genoeg persoonlijke berichten krijgt via andere kanalen.
Ondertussen ben je alweer terug van je schoolreis en ik had verwacht dat je naar de Oostkust zou gaan omdat het daar wat vlakker is, maar nee, je bent naar de Westkust gegaan en aan de Baltische Zee rust gehouden in een vakantieoord!!! Hier zijn we fanatiek begonnen aan de zomertijd en het weer heeft hierop ingespeeld. De temperatuur is flink opgekrikt tot wel 18 graden (dat is wel even iets anders dan de 36 graden bij jou). De gemeenteraadverkiezingen zijn achter de rug en links (PvdA en SP) hebben flink gewonnen, alleen dit komt niet overal tot uiting de bezetting van de gemeenteraad. Het Holy-feest is ook in Den Haag gevierd en op sommige pleinen was dit duidelijk te zien. Veel kleurstof op de grond en bushokjes.
Je woorden moeten nu wel met dubbele snelheid komen, want volgende maand zullen de berichten wel minder snel doorkomen als je het platteland opgaat, dus doe mij er nog maar een paar!!
Je activiteiten liggen nog steeds op een hoog niveau en er blijft weinig tijd voor jezelf over, als ik zo je verslagen lees. Aan de ene kant is dat prettig, maar aan de andere kant is een stukje "eigen" ook wel fijn. Ik krijg ook de indruk dat de mensen heel gastvrij zijn en dat je overal kunt blijven eten en slapen. Wat is belangrijker in de samenleving om gelukkig te zijn, materialisme of socialisme?
Ik ben alweer benieuwd naar je nieuwe verslag, met daarin natuurlijk de schoolreis en je avonturen op school/thuis. Strooit je buurvrouw nog steeds iedere ochtend het poeder op de grond? We lezen het wel weer in je volgende verhaal. Ik zal maar zeggen: repoe kaladam.
XX papa -
01 April 2006 - 13:08
Rieneke:
He Essebesje waar ben jij nu?????
:):):):):):):):):):):):):)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
