Vakantie met Richard!!! Jeeeheee!
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
15 Juni 2006 | India, Haiderabad
Hallo lieve lezers,
Vandaag het laatste berichtje op de site, tenminste voordat ik op vakantie ga. Inmiddels is Richard er weer en het is goed om weer bij elkaar te zijn!! Ik merk eigenlijk nu pas hoeveel ik mij aan de Indiase samenleving heb aangepast en hoeveel invloed die periode op mij heeft gehad. Niet negatief hoor!!
In de afgelopen dagen heb ik Richard de stad een beetje laten zien, dus ik heb een aantal dingen voor de tweede keer gedaan, maar dat was eigenlijk best leuk. Ook zijn we naar de projecten geweest waar ik nog mee te maken heb gehad.
In het Happy Home werden we door alle kinderen weer enthousiast onthaald met liedjes, bloemenkransen en bloemetjes, al waarnaar van een aantal kinderen het levensverhaal werd verteld, culturele Indiase dansjes werden gedaan en liedjes werden gezongen voor ons. Wij hebben ook nog wat voor de kinderen gedaan: de papiermache ballonnen waar ze zo ijverig aan gewerkt hadden zijn opgehangen in de grote hal, waar elke middag televisie wordt gekeken.
Dat heeft nog wel wat uitleg nodig; ik had een aantal groepslessen verzonnen voor de gehandicapte kinderen en wilde ook eigenlijk met ze gaan verven. Wat bleek was dat de “normale“ kinderen deze activiteiten ook leuk vonden. Dus ik verzon om te gaan verven en van verven kwam ik op het idee om eerst te papier maché-en en daarna de ballonnen te verven. Hier was in de vakantie genoeg tijd voor en het was zo gebeurd dacht ik.. Maar helaas had ik weer eens te optimistisch gedacht en had het toch meer voeten in de aarde dan verwacht. Na twee dagen actief lijm maken, plakken en in de rondte rennen omdat al die kinderen of lijm of papier of hulp nodig hebben, lagen er ongeveer 20 mooie balonnen te drogen (er waren er ook nog wat verongelukt, helaas). Omdat het zo’n grote chaos was, heb ik de kinderen in groepjes van 4 bij mij in de kamer uitgenodigd om te komen verven. Dat leidde tot eindeloos geklop op de deur van de kleintjes die niet begrepen waarom zij niet mochten en van eindeloos gedrang van de groten die als excuus verzonnen dat ze de kleintjes of de gehandicapten moesten helpen om naar binnen te komen...
Gelukkig is mijn deur nog heel, zijn de balonnen allemaal af en heeft zelfs het meest spastische jongetje zijn ballon zelf kunnen verven (zonder dat een grote hem zijn penseel uit zijn handen rukte, want dat is hulp van de groten voor de kleintjes.. we zijn allemaal kind geweest toch?). Maar die balonnen hangen nu tot ieder zijn trots (je had die koppies moeten zien) in de grote hal.
Heb overigens de kinderen daar ook tenentrapperij en annemaria koekoek geleerd. Ik heb van hun ’caberdie caberdie’ geleerd, maar dat is me nog niet helemaal duidelijk. Overigens kregen die kinderen annemaria koekoek natuurlijk niet uit hun mond, dus dat is omgetoverd tot ’nenoe ostena’ wat in het Telugu ’ik kom’ betekend. Daar waren ze ook erg enthousiast over en er moest telkens de nenoe ostena-game gespeeld worden. Een gevecht natuurlijk over wie de ’nenu’ mocht zijn..
Naast het buitenspelen en balonnen maken, heb ik ook nog met drie kinderen specifiek uit het Happy Home gewerkt. Een meisje heeft een verbale ontwikkelingsdyspraxie (denk ik) en kan daardoor niet praten. Ze kan wel dingen herhalen, maar heeft grote moeite om later weer te herinneren hoe ze haar mond ook alweer moest houden om het toch te zeggen.. Dankzij de dyspraxieplaatjes (nog bedankt Ilja) konden er toch wat dingen worden aangeleerd. Dat behoefde nog wel even aanpassing, want een hond zeg hier geen „woef“, maar „rauw“ of „aaf“ en ook een stofzuiger die „vvvvvv“ zegt is hier onbekend...
Daarnaast heb ik een doof jongetje ongeveer 50 gebaren aangeleerd (hij heeft een normale intelligentie) die hij nu actief gebruikt met zijn begeleiders. De begeleiders konden niet bij de behandeling aanwezig zijn, maar die hebben later oefening gekregen een ook een mooi schriftje waar in alle gebaren getekend stonden.
Tot slot heb ik voor de meest spastische jongen uit het weeshuis (die hierdoor ook niet kan praten) een ondersteunend communicatie middel gemaakt. Het is gegroeid van 6 plaatjes naar ongeveer 20 plaatjes en de meeste kan hij actief gebruiken. Of er genoeg tijd is geweest om het te implementeren moet de toekomst uitwijzen, ik hoop het wel. Er werd in ieder geval door de kinderen en de jongen zelf heel enthousiast op gereageerd.
Verder zijn er ook nog dingen gekocht van het geld dat binnen is gekomen. Daarvoor moet ik ook nog even een paar mensen bedanken:
Renske, pap en mam (nogmaals), Sylvia en Bernhard en Lizet van Woudenberg, heel erg fijn dat jullie ook gedoneerd hebben!
Wat er is gekocht de laatste tijd zijn de knutselmaterialen voor de kinderen in het weeshuis, daarnaast zijn er ook nog wat logopedische spelletjes aangeschaft, zoals platen voor ’ik zie ik zie wat jij niet ziet’, geluidenlotto, puzzel van onderandere delen van het lichaam, klei en een hele stapel boekjes met verhaaltjes in het Telugu.
Ook is er een koelkast gekocht voor de bijtringen en ijsspeeltjes die voor de logopedie in de vrieser moeten liggen, maar daarnaast ook gebruikt kan worden voor het koel houden van eventuele medicijnen van de kinderen. (En ik durf te wedden dat er ook een heleboel waterflessen in komen te liggen, maar dat vind ik totaal niet erg, warm water is echt vies als je dorst hebt). Er is daarnaast ook een voicerecorder en een ghettoblaster gekocht. De voice recorder in eerste instantie voor de logopedie en de ghettoblaster ook, maar dat ding kan zo ongelofelijk hard dat hij volgens mij ook voor gelegenheden gebruikt kan worden.
Tot slot is er een mooie dossier kast en ook nog dossiers, dus ik ben op het moment helemaal gelukkig. Ik heb nu nog vier weken de tijd om te bedenken wat ik met de rest van het geld wil doen.
Nou dan tot slot nog even het laatste nieuws: ik ben eergisteren gebeten door een hond(je). De huishoudster (die alleen maar Telugu spreekt) had me geprobeerd uit te leggen dat er iets met de hond was die in de tuin zat en dat ik moest waarschuwen als ik weg ging. Aangezien ik die hond een aantal keer hard handig had moeten terugduwen als ik het hek opendeed, dacht ik dat hij zou weglopen als er iemand door het hek ging. Vervolgens wilde ik de krant halen om te kijken wat de voetbaluitslagen waren.. en liep vrolijk het erf op. Daar werd ik ineens aangevallen door zo’n klein hondje dat naar mijn kuiten begon te happen. Nou, ik als de sodemieter (met krant, dat dan weer wel) weer naar binnen. Ik dacht dat ze me niet te pakken had gehad, maar dus wel.. helaas pindakaas: tanden in mijn rechterkuit. Wat bleek nou: die hond was zwanger (wat niet iedereen wist) en had die nacht 6 puppies gekregen. Die was ze dus heel hard aan het beschermen en viel iedereen aan die te dicht in de buurt kwam.. Heel begrijpelijk. Dus wij naar het ziekenhuis, aangezien je nooit weet of dat beest besmet is met hondsdolheid (en als je dat als mens krijgt is het dodelijk). Nu moet ik nog drie keer in prik in de vakantie, tja dat is dan wel weer jammer, maar gelukkig komt het wel uit dat we het allemaal kunnen halen.
Nog wat weet je datjes, ookal zijn het er maar een paar..
Wist je dat:
- de meeste vrouwen in India hun benen niet scheren en dus hele lange viese haren op hun benen hebben zitten?
- de achternaam altijd voor de voornaam wordt gezet en met een initiaal wordt aangegeven? Ik zou dus N. Esther heten hier.
- de ingebouwde kasten hier met krantenpapier bedekt worden? Volgens mij is dat voor het afgeven van het kalk, maar ze vinden het volgens mij ook erg mooi.
- de perfax behangplaksel veel teveel verdiend? Je kan ook gewoon behangerslijm maken door bloem en een beetje suiker een tijdje met water te koken en goed door te roeren.
- je hier voor de trein geen NS-automaat hebt, maar dat je voor je in een trein kan minimaal 4 dagen van tevoren moet reserveren?
Goed, het is best alweer een lang verhaal geworden, ik ga er dus een eind aan breien. Ik ben tot 7 juli op vakantie, ga dan nog een weekje terug naar Hyderabad om mijn spullen te halen en kom op 15 juli weer in Nederland aan.
Tot die tijd ga ik er flink van genieten!!
Liefs
Vandaag het laatste berichtje op de site, tenminste voordat ik op vakantie ga. Inmiddels is Richard er weer en het is goed om weer bij elkaar te zijn!! Ik merk eigenlijk nu pas hoeveel ik mij aan de Indiase samenleving heb aangepast en hoeveel invloed die periode op mij heeft gehad. Niet negatief hoor!!
In de afgelopen dagen heb ik Richard de stad een beetje laten zien, dus ik heb een aantal dingen voor de tweede keer gedaan, maar dat was eigenlijk best leuk. Ook zijn we naar de projecten geweest waar ik nog mee te maken heb gehad.
In het Happy Home werden we door alle kinderen weer enthousiast onthaald met liedjes, bloemenkransen en bloemetjes, al waarnaar van een aantal kinderen het levensverhaal werd verteld, culturele Indiase dansjes werden gedaan en liedjes werden gezongen voor ons. Wij hebben ook nog wat voor de kinderen gedaan: de papiermache ballonnen waar ze zo ijverig aan gewerkt hadden zijn opgehangen in de grote hal, waar elke middag televisie wordt gekeken.
Dat heeft nog wel wat uitleg nodig; ik had een aantal groepslessen verzonnen voor de gehandicapte kinderen en wilde ook eigenlijk met ze gaan verven. Wat bleek was dat de “normale“ kinderen deze activiteiten ook leuk vonden. Dus ik verzon om te gaan verven en van verven kwam ik op het idee om eerst te papier maché-en en daarna de ballonnen te verven. Hier was in de vakantie genoeg tijd voor en het was zo gebeurd dacht ik.. Maar helaas had ik weer eens te optimistisch gedacht en had het toch meer voeten in de aarde dan verwacht. Na twee dagen actief lijm maken, plakken en in de rondte rennen omdat al die kinderen of lijm of papier of hulp nodig hebben, lagen er ongeveer 20 mooie balonnen te drogen (er waren er ook nog wat verongelukt, helaas). Omdat het zo’n grote chaos was, heb ik de kinderen in groepjes van 4 bij mij in de kamer uitgenodigd om te komen verven. Dat leidde tot eindeloos geklop op de deur van de kleintjes die niet begrepen waarom zij niet mochten en van eindeloos gedrang van de groten die als excuus verzonnen dat ze de kleintjes of de gehandicapten moesten helpen om naar binnen te komen...
Gelukkig is mijn deur nog heel, zijn de balonnen allemaal af en heeft zelfs het meest spastische jongetje zijn ballon zelf kunnen verven (zonder dat een grote hem zijn penseel uit zijn handen rukte, want dat is hulp van de groten voor de kleintjes.. we zijn allemaal kind geweest toch?). Maar die balonnen hangen nu tot ieder zijn trots (je had die koppies moeten zien) in de grote hal.
Heb overigens de kinderen daar ook tenentrapperij en annemaria koekoek geleerd. Ik heb van hun ’caberdie caberdie’ geleerd, maar dat is me nog niet helemaal duidelijk. Overigens kregen die kinderen annemaria koekoek natuurlijk niet uit hun mond, dus dat is omgetoverd tot ’nenoe ostena’ wat in het Telugu ’ik kom’ betekend. Daar waren ze ook erg enthousiast over en er moest telkens de nenoe ostena-game gespeeld worden. Een gevecht natuurlijk over wie de ’nenu’ mocht zijn..
Naast het buitenspelen en balonnen maken, heb ik ook nog met drie kinderen specifiek uit het Happy Home gewerkt. Een meisje heeft een verbale ontwikkelingsdyspraxie (denk ik) en kan daardoor niet praten. Ze kan wel dingen herhalen, maar heeft grote moeite om later weer te herinneren hoe ze haar mond ook alweer moest houden om het toch te zeggen.. Dankzij de dyspraxieplaatjes (nog bedankt Ilja) konden er toch wat dingen worden aangeleerd. Dat behoefde nog wel even aanpassing, want een hond zeg hier geen „woef“, maar „rauw“ of „aaf“ en ook een stofzuiger die „vvvvvv“ zegt is hier onbekend...
Daarnaast heb ik een doof jongetje ongeveer 50 gebaren aangeleerd (hij heeft een normale intelligentie) die hij nu actief gebruikt met zijn begeleiders. De begeleiders konden niet bij de behandeling aanwezig zijn, maar die hebben later oefening gekregen een ook een mooi schriftje waar in alle gebaren getekend stonden.
Tot slot heb ik voor de meest spastische jongen uit het weeshuis (die hierdoor ook niet kan praten) een ondersteunend communicatie middel gemaakt. Het is gegroeid van 6 plaatjes naar ongeveer 20 plaatjes en de meeste kan hij actief gebruiken. Of er genoeg tijd is geweest om het te implementeren moet de toekomst uitwijzen, ik hoop het wel. Er werd in ieder geval door de kinderen en de jongen zelf heel enthousiast op gereageerd.
Verder zijn er ook nog dingen gekocht van het geld dat binnen is gekomen. Daarvoor moet ik ook nog even een paar mensen bedanken:
Renske, pap en mam (nogmaals), Sylvia en Bernhard en Lizet van Woudenberg, heel erg fijn dat jullie ook gedoneerd hebben!
Wat er is gekocht de laatste tijd zijn de knutselmaterialen voor de kinderen in het weeshuis, daarnaast zijn er ook nog wat logopedische spelletjes aangeschaft, zoals platen voor ’ik zie ik zie wat jij niet ziet’, geluidenlotto, puzzel van onderandere delen van het lichaam, klei en een hele stapel boekjes met verhaaltjes in het Telugu.
Ook is er een koelkast gekocht voor de bijtringen en ijsspeeltjes die voor de logopedie in de vrieser moeten liggen, maar daarnaast ook gebruikt kan worden voor het koel houden van eventuele medicijnen van de kinderen. (En ik durf te wedden dat er ook een heleboel waterflessen in komen te liggen, maar dat vind ik totaal niet erg, warm water is echt vies als je dorst hebt). Er is daarnaast ook een voicerecorder en een ghettoblaster gekocht. De voice recorder in eerste instantie voor de logopedie en de ghettoblaster ook, maar dat ding kan zo ongelofelijk hard dat hij volgens mij ook voor gelegenheden gebruikt kan worden.
Tot slot is er een mooie dossier kast en ook nog dossiers, dus ik ben op het moment helemaal gelukkig. Ik heb nu nog vier weken de tijd om te bedenken wat ik met de rest van het geld wil doen.
Nou dan tot slot nog even het laatste nieuws: ik ben eergisteren gebeten door een hond(je). De huishoudster (die alleen maar Telugu spreekt) had me geprobeerd uit te leggen dat er iets met de hond was die in de tuin zat en dat ik moest waarschuwen als ik weg ging. Aangezien ik die hond een aantal keer hard handig had moeten terugduwen als ik het hek opendeed, dacht ik dat hij zou weglopen als er iemand door het hek ging. Vervolgens wilde ik de krant halen om te kijken wat de voetbaluitslagen waren.. en liep vrolijk het erf op. Daar werd ik ineens aangevallen door zo’n klein hondje dat naar mijn kuiten begon te happen. Nou, ik als de sodemieter (met krant, dat dan weer wel) weer naar binnen. Ik dacht dat ze me niet te pakken had gehad, maar dus wel.. helaas pindakaas: tanden in mijn rechterkuit. Wat bleek nou: die hond was zwanger (wat niet iedereen wist) en had die nacht 6 puppies gekregen. Die was ze dus heel hard aan het beschermen en viel iedereen aan die te dicht in de buurt kwam.. Heel begrijpelijk. Dus wij naar het ziekenhuis, aangezien je nooit weet of dat beest besmet is met hondsdolheid (en als je dat als mens krijgt is het dodelijk). Nu moet ik nog drie keer in prik in de vakantie, tja dat is dan wel weer jammer, maar gelukkig komt het wel uit dat we het allemaal kunnen halen.
Nog wat weet je datjes, ookal zijn het er maar een paar..
Wist je dat:
- de meeste vrouwen in India hun benen niet scheren en dus hele lange viese haren op hun benen hebben zitten?
- de achternaam altijd voor de voornaam wordt gezet en met een initiaal wordt aangegeven? Ik zou dus N. Esther heten hier.
- de ingebouwde kasten hier met krantenpapier bedekt worden? Volgens mij is dat voor het afgeven van het kalk, maar ze vinden het volgens mij ook erg mooi.
- de perfax behangplaksel veel teveel verdiend? Je kan ook gewoon behangerslijm maken door bloem en een beetje suiker een tijdje met water te koken en goed door te roeren.
- je hier voor de trein geen NS-automaat hebt, maar dat je voor je in een trein kan minimaal 4 dagen van tevoren moet reserveren?
Goed, het is best alweer een lang verhaal geworden, ik ga er dus een eind aan breien. Ik ben tot 7 juli op vakantie, ga dan nog een weekje terug naar Hyderabad om mijn spullen te halen en kom op 15 juli weer in Nederland aan.
Tot die tijd ga ik er flink van genieten!!
Liefs
-
15 Juni 2006 - 12:49
Nithya:
Hee es,
Super leuk al je verhalen weer te lezen!! En wat leuk dat Richard er nu is. Kun je hem alles laten zien wat jij de afgelopen maanden hebt meegemaakt en hoe je daar geleefd hebt!!
Inderdaad wat je zelf al zegt, geniet ervan die laatste weken!!!!
We moeten maar snel afspreken, zodat ik al je foto's kan zien en je verhalen kan horen!
X nithya -
15 Juni 2006 - 13:06
Rieneke:
Es, je centjes van opsterland 8 komen er aan, alleen thijs moet mij de huisrekening nog geven:) grappig om richard in een keer aan de andere kant van de wereld te zien:)
Veel plezier samen!
X -
15 Juni 2006 - 14:52
Fiekje:
mazzelaar, geniet nog lekker van je tijd daar (en van Richard natuurlijk), wij ploeteren wel gewoon op school!
xxx -
15 Juni 2006 - 15:02
Kirsten:
Pfff vakantie...nou geniet er maar heel erg van meid, heb je verdiend. Maak er een mooie tijd van mn Richard, kan me voorstellen dat je blij was hem weer te zien!! Ik hoop dat ik ook een keer klaar ben (met uni) als jij terug bent in Utrecht!!
Kuskus Kirsten -
15 Juni 2006 - 15:52
Irene:
Super verhaal! En van dat primitieve leven leer je nog eens wat. Waarom leuk behang of foto's als je ook de krant in huis hebt. Laten we dan ook maar geen lijm kopen maar gewoon zelf plaksel maken ;). Na dat harde werken een heerlijke vakantie met zijn tweeen. Dus bij deze allebei heel veel plezier. Dat jullie maar helemaal in extase terug mogen komen en meteen weer weg willen als je een voet zet op schiphol. Want inderdaad het miezerd vandaag al de hele dag. Nou ja het is goed weer om te leren. Ja het alfrink gaat zijn laatse proefwerkweek in (wat een geluk). Dan heb ik eindelijk ook vakantie. Enjoy your last weeks in India!
Een dikke kus Irene -
15 Juni 2006 - 19:17
Ingrid:
Wat een leuke foto's!! Echt super om die kindjes zo enthousiast te zien verven. En die foto van jou met dat kindje op dat feest was helemaal onwijs leuk: 2 stralende koppies!
Prettig om te zien dat Richard veilig aangekomen is; hij is er nu echt!!!!!!!
Het werk zit erop - nu lekker met vakantie. Ga er flink van genieten en ga met een grote boog om honden (en/of ander gespuis) heen! Gelukkig is het met een sisser afgelopen.
Weer een mooie prestatie met de 3 kinderen uit Happy Home. Die zijn lekker op weg geholpen door jou.
Wat veel dingen heb je kunnen kopen van het geld zeg, en nog heb je over. Het is wel duidelijk dat je goed inzamelingsbloed hebt. School en kinderen zullen wel erg blij met je zijn. Ze laten je toch wel gaan de 15de? Ze willen je misschien niet meer kwijt......
Weet je, we zitten hier gewoon te glimmen van trots op dat "kleine" nichtje wiens daden lekker groot zijn!!
Nou nogmaals veel plezier met Richard en tot mails ofzo.
Dikke kussen HIMI
-
15 Juni 2006 - 21:48
Elise:
He die Es,
Dat verhaal van die hond doet me denken aan die chihuahua (?) van jouw lieftallige buurvrouw. Die hond was gisteren bij ons voor de deur op hol geslagen. Erg grappig om te zien. Maar goed, dat beest is ook geschikt op een keer gebeten te worden.
Ja, vakantie. Ik ben jaloers. Zelf nog geen vooruitzicht op vakantie, maar hopelijk in oktober ofzo. Laat trouwens die kids maar mooi de mondjes opendoen. Die tongspatels zijn daar natuurlijk niet voor niets met een spoedvlucht naar India gebracht.
Heel veel plezier met Richard. Geweldig om hem te laten zien waar je de laatste maanden bent geweest. Genieten dus!
Kus van mij! -
16 Juni 2006 - 11:06
Mamma:
Nou, na de reactie van mijn zus, kan ik er eigenlijk niet veel aan toevoegen. Ook ik ben supertrots op mijn dochter!! Jij hebt in 5 maanden levenservaring opgedaan voor jaaaren!!
Ik krijg straks een volwassen vrouw terug (voor zover je dat al niet was....)! Maar ik weet nu al dat je het moeilijk gaat krijgen als je dit alles los moet gaan laten, dus daar zullen we zeker aan denken als we je hier weer bij ons hebben!
Voorlopig even lekker genieten van al het mooie dat India te bieden heeft. Ik ben met name erg benieuwd hoe mooi de wandel- en trektocht zal zijn... Wij hopen hier komend weekend inderdaad Frank te ontmoeten en voor nu wil ik je heel erg bedanken voor alle fijne verhalen die we al die tijd van jou mochten ontvangen. En niet te vergeten de mooie foto's. Zonder dat zou het voor ons een heel andere tijd geweest zijn! xxxx mamma -
16 Juni 2006 - 20:29
Beppie:
hallo esther,hier ben ik weer maar nu op mijn eigen P.C.ik heb je laatste verhaal gelezen ,en je bent voor mij een kanjer,wat je in die laatste weken nog voor elkaar krijgt.wat zullen ze je gaan missen daar.Maar daar staat tegen over dat je fam en vrienden ,erg blij zullen zijn,als je weer thuis bent.groetjes van Beppie
-
18 Juni 2006 - 14:52
Wouter:
hee kleintje,
ik ben heel blij te horen dat het allemaal zo goed met je gaat, al vraag ik me wel af hoe het nou is na die hondenbeet? hoe is het daar allemaal geregeld met ziekenhuizen?
en het is al een paar keer gezegd, maar die mensen willen je daar straks echt niet kwijt... al begin je het nu natuurlijk al wel een beetje los te laten. Geniet van het backpacken met Richard, ben blij dat jullie elkaar weer kunnen zien.
Ik weet niet of er nog meer verhalen van je komen, maar anders tot 22 juli. als jij terug komt zit ik in Turkije, dus dan kan ik je niet ophalen van het vliegveld... :( mss kan jij mij komen ophalen de 22ste?
dikke kus X -
19 Juni 2006 - 07:42
Leontien & Fam:
He Esther, heerlijk weer zo'n lang verhaal. Nu lekker genieten van Richard en de welverdiende vakantie! Groeten van JLJT (ligt niet aan jou, maar 15 juli vertrekken wij uit Nederland) -
19 Juni 2006 - 13:39
G:
hey es fijn te lezen dat het zo goed met je gaat en dat je nu lekker op vakantie gaat met richard.
ff een klein bericht uit het koude kikkerlandje, wij hebben de vlietbokaal gewonnen en dat was natuurlijk nooit gelukt als jij ons niet had gecoached. hoop je snel weer s te spreken, groetjes van guido en de rest van bmr -
19 Juni 2006 - 18:31
Ria:
wat vervelend van die hondebeet hopelijk loopt het goed af verder is het weer prachtig wat je hebt gedaan veel liefs en groetjes van mij en nog een fijne vacantie met richard -
19 Juni 2006 - 18:33
Ria:
wat vervelend van die hondebeet hopelijk loopt het goed af verder is het weer prachtig wat je hebt gedaan veel liefs en groetjes van mij en nog een fijne vacantie met richard -
19 Juni 2006 - 18:33
Ria:
wat vervelend van die hondebeet hopelijk loopt het goed af verder is het weer prachtig wat je hebt gedaan veel liefs en groetjes van mij en nog een fijne vacantie met richard -
20 Juni 2006 - 05:56
????:
Zou het aan de beginletters van de naam liggen (Ri) of gebruiken ze dezelfde lijm? -
20 Juni 2006 - 08:39
Rieneke:
De SMS is onderweg. ik kan morgen wel wat ophalen van de uithof! gr Rien -
11 Juli 2006 - 14:08
Papa:
Ik ben nooit de eerste geweest om op je site te mogen reageren, maar wordt mij dan wel de eer gegund om de hekkesluiter te zijn??
Esther, ik wil je namens alle lezers heel hartelijk bedanken voor alle leuke verhalen die jij ons gestuurd hebt. Vergezeld van vele foto's hebben we nu een aardig beeld van je stage en de omgeving waarin je vertoefd hebt. Onze taalcursus is niet volledig, maar we kennen een paar woorden / zinnen in Telegu. Met ruim 10.000 hits heb je een goede score bereikt; jammer dat niet iedere lezer een reactie heeft geplaatst, maar het enthousiasma bij menigeen was groot!!! Nog 3 dagen en dan is het echt voorbij; we staan voor je klaar op Schiphol en we kijken er naar uit om je even te kunnen knuffelen.
Ik zou zeggen: repoe kaladam, kaladam, kaladam, kaladam.
XXX papa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
