Nenu Mumbaiki wellanoe (ik ben in Bombay geweest)!
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
19 Mei 2006 | India, Haiderabad
Dag lieve mensen in het verre Nederland,
Ik ben hard aan het “studieontwijkend gedraggen” en besloot dus om maar een berichtje voor de site te maken.
Ik moet weer een aantal mensen op deze manier bedanken voor hun gift: Elise, Joosje en de familie Moret. Bedankt, jullie geld komt goed terecht!!
Anderhalve week geleden ben ik vanuit het Happy Home weer terug gekomen in Hyderabad (ja, foto’s van mijn kamer aanwezig!). Ik had een bijeenkomst voor school, dat via de MSN verloopt! Wat is de techniek deze dagen toch mooi hè? De dagen aansluitend daaraan volgende het afmaken van het dossierwerk.. Wat een missie, maar het is bijna volbracht… een andere missie is het verzamelen van de cadeautjes waar iedereen natuurlijk op zit te wachten als ik thuiskom.. ik voel me net een soort Sinterklaas… maar dat brengt je wel naar hele leuke dingen en winkeltjes: vorige donderdag naar een bazaar met een kermis (met ouderwetse prijzen..), afgelopen zaterdag naar een ambachtelijke winkel en naar de markt in Hyderabad.
Vorige week vrijdag met de kinderen van het Happy Home naar het circus! Superleuk! Alleen lopen er hier constant mannetjes voor je neus om je chips, popcorn, frisjes, ijs, water of iets anders in die trant aan te bieden. Behalve dat ze in je zicht staan, moest ik er ook op letten dat de kinderen niets aannamen, die zijn natuurlijk makkelijk te verleiden….
Via een logopediste in Nederland die ook in Hyderabad heeft gezeten, had ik een adres voor een audiometer op de kop getikt. Mary en ik zijn bij deze meneer langs geweest en hij bleek de meest geavanceerde techniek van India in huis te hebben. Gelijk heb ik gevraagd toen of ik een dagje mee kon lopen; nou ik was meer dan welkom. Dus afgelopen maandag was ik te gast bij het Sneha hearing centre. Daar waren ook twee stagieres aanwezig die mij een aantal testen hebben laten zien, die ik in Nederland niet gezien had, behalve in boeken. (logo’s: De BERA, de CHAMP en OAE in een modern jasje). Leuk was dat de audioloog van tevoren tegen iedereen had gezegd om geen lunch mee te nemen: speciaal voor mij had hij Hyderabad Chicken Biryani als lunch verzorgd. Gelukkig had ik ook een doosje met, voor India dure, chocolaatjes op de kop weten te tikken.
Dat brengt mij gelijk op iets anders: nog meer functies van de chunni:
- je kan er makkelijk dingen in verstoppen: cadeautjes, speeltjes voor kinderen enz.
- je kan het prima als kussensloop gebruiken
- je kan er je nootjes in kwijt die je op straat koopt. Dit vereist echter wel enige oefening.
- de christelijke vrouwen gebruiken het als hoofddoek tijdens het bidden
De afgelopen twee dagen (nou ja, bijna vier; van dinsdag middag tot vanmiddag) ben ik in Bombay (Mumbai) geweest. Ik weet het, het plan was Chennai, maar dat is dus de Indiase planning: er moest naar Chennai of Bombay gegaan worden, om visa te krijgen voor de groepen afgevaardigden die naar Nederland en Duitsland gaan, begin volgende maand. Omdat er moeilijk gedaan werd in Chennai werd er besloten voor Bombay. Met de trein zijn we dinsdagmiddag heen gegaan en dat blijkt een hele comfortabele manier van reizen. Goed het schudt een beetje, maar je kan slapen in een coupe met airco.. en dat is toch wel lekker (ondanks dat je er een beetje last van je keel van krijgt). Bovendien spaart het je weer een nacht hotelkosten (ja, de backpackerstrucjes beginnen te komen). Woensdagochtend kwamen we aan in Bombay. We sliepen bij de Salvation Army, en ook dat is een goedkope en zeker geen slechte keus! Dit ‘hotel’ lag in het midden van het toeristencentrum, dus ik ben die dag heerlijk wezen lopen (ook in de hitte, want de zeewind maakt een hoop goed) naar alle gebouwen. In vergelijking met Hyderabad is Bombay denk ik beter: het is schoner, de straten zijn breder, westerser, minder verkeer, minder vervuiling en de gebouwen zijn supermooi. Het meeste is koloniaal, omdat hier westerse volken (o.a. Portugezen en Engelsen) geregeerd hebben. Ook zijn hier veel meer toeristen; die wel gewoon in korte broeken en topjes lopen en niet vreemd aangekeken worden (ik voelde me bijna een buitenstaander in mijn ‘punjabi-dress’). Dus ik heb gelijk even heel goedkoop mijn “Esther gaat backpacken en wordt bruin- collectie” gepimpt. Verder nog wat leuke dingetjes voor heel weinig geld gekocht op de markt, waar ik heb kunnen oefenen met mijn afdingkwaliteiten. Ik ben nooit echt goed in geweest, maar ik denk dat ik het nu wel redelijk aankan. Overigens is na 3 maanden India 100 Rs. (2 euro) echt een heleboel geld; je raakt gewend aan die lage prijzen.. Dat wordt weer wennen straks…..pff..
Ondertussen dat ik aan het rondhuppelen was in Bombay (en voor de lunch de rijst ben ontsnapt doordat ik de Mac tegenkwam; valt trouwens best tegen, je maag is de frieten niet meer gewend.. Kramp dus..) waren de anderen bij het Nederlandse consulaat. Daar waren de visa’s aangevraagd en die zouden de volgende dag om 15.00 uur klaar liggen op de ambassade. Het zag er allemaal rooskleurig uit. ’s Avonds hebben we met zijn allen een boottochtje gemaakt (langs de industriegebieden, beetje jammer) en een paar uur later zijn we uit eten geweest bij de chinees (waar de ‘met bestek etende mensen’ de ‘niet met bestek etende mensen’ hun eerste cursus hebben gegeven, want tja ze gingen immers allemaal naar het westen..). In de tussenliggende uren ben ik naar de andere kant van het (ik denk) schiereiland gelopen om daar de ‘necklace of bombay’ te bewonderen. Dat zijn de zichtbare lichten langs de kustlijn van Back Bay en Crowpatty beach in de vorm van een… juist. Echt heel mooi.
Ook dit heb ik weer alleen gedaan. Ik weet niet wat het is, maar de Indiase bevolking is volgens mij niet zo into sight-seeing. Ze vinden het lekkerder om op bed te liggen in het hotel en uit te rusten (to take rest heet dat hier). Ook moet het volgens mij allemaal niet teveel energie kosten, want men viel bijna om van verbazing toen ze hoorden dat ik de hele dag gelopen had. Woensdag ben ik met drie van de groep naar Elephanta Island geweest; een boottocht (langs ongeveer dezelfde industriegebieden) van een uur, daarna 200 traptreden op om een grottempel uit ongeveer 600-700 n.Chr. te bekijken. Ik vond het superleuk (al was het natuurlijk een grote toeristische attractie), maar ook hier leken mijn medepassagiers niet echt happy van te worden: klagen over dorst, buikpijn, pijn in de benen van de traptreden, hitte en moeheid. Misschien ligt het aan mij…
Toen we weer terugkwamen bij het hotel, ben ik doorgegaan voor een tripje naar het huis waar Ghandi geleefd heeft en waar nu een tentoonstelling over hem was. Tijdens de tocht daarheen (in de bus) kwam ik een Engels stel tegen met wie ik het museum heb bezocht. Erg gezellig. En het museum was super interessant.
Daarna was het weer tijd om terug te gaan richting the Salvation Army om een douche te nemen en in te pakken voor de reis terug. Dat werd een 16 uur durende reis in de bus, waarvan ik nu nog een beetje aan het na schommelen ben.. Misschien ook in combinatie met de trein- en bootactiviteiten van afgelopen dagen. Op de weg daar naar toe, kwamen we overigens langs plaatsen die niet in de Lonely Planet staan; de sloppenwijken, waar veel vluchtelingen uit Pakistan en Bangladesh ‘wonen’ onder erbarmelijke omstandigheden, zonder enig uitzicht in de toekomst, behalve zwaar werk voor de mannen en meestal de prostitutie voor de vrouwen. Echter, de armoede leeft in heel India erg, niet alleen in Mumbai
Enne.. wat betreft de visa: het consulaat had de gegevens opgestuurd naar het Nederlandse ministerie (welke is onbekend) en daar moesten de gegevens gecheckt worden. Voordat de visa er waren kon het 10 dagen, 3 weken of 3 maanden duren, dat konden ze niet zeggen. Hmm.. niet geheel onlogisch dat de groepsleden nu van de Nederlanders zeggen dat ze langzaam zijn… Volgens Frank had het iets te maken met het feit dat Nederland erg bang is dat de mensen blijven en niet meer teruggaan. Ook waren er problemen wat betreft het Engels van sommige personen uit de groep.. Stom hè, eigenlijk, ze komen alleen 16 dagen om zich te presenteren.
Tot slot van dit stukje is het misschien leuk om een lijstje te maken van de dingen die ik hier de laatste tijd heb gezien:
Wist je dat:
- wildplassen hier niet verboden is, maar dat zelfs de politie eraan meedoet? Zorgt voor aangename geuren af en toe.
- de luchtvervuiling hier zo erg is dat je geen astma nodig hebt om het hier benauwd te krijgen? Nou is er ook wel heel veel verkeer hier in de stad en helpt de hitte ook niet echt mee.
- de Indiase mannen hun linker pinknagel tot ongekende lengte laten groeien, zonder dat het enige functie heeft?
- de Indiase vrouwen een klein stokje in hun gaatjes in hun oren of neus stoppen, wanneer ze er geen oorbel voor hebben, om het dichtgroeien tegen te gaan?
- de Indiase vrouwen geen dagcrème gebruiken, maar talkpoeder (om niet zo zwart te lijken in hun gezicht)?
- je hier maar een keer per dag je tanden poetst en dat je dat voor het ontbijt doet? In de dorpen hebben ze vaak geen tandenborstel, maar wordt een takje gebruikt.
- er hier na het tandenpoetsen zo hard de keel geschraapt wordt en gehoest wordt dat ik me afvraag waarom iedereen hier niet aan een stemstoornis lijdt? Soms hoor je zo hard hoesten in de omgeving dat ik denk dat het laatste uur voor diegene geslagen heeft.
- de mensen hier drinken uit een fles of beker zonder met hun mond de rand aan te raken? Ze gieten het naar binnen.
- de rijke mensen met hun hand voor hun mond telefoneren, zodat niemand ze kan horen?
- de Indiase mensen ter indicatie van het toilet hun rechterpink opsteken?
- en voor een W-vraag (wat, wanneer, waarom) hun rechterduim opsteken en naar hun schouder bewegen? Het aantal keer is afhankelijk van het aantal lettergrepen van het woord.
- in de bus de vrouwen aan de voorkant van de bus instappen en zitten en de mannen achterin?
- een man nooit naast een onbekende vrouw in de bus zal gaan zitten en andersom? Zelfs als dit het laatste zitplekje is in de bus?
- de koffie hier uit een mix van melk en oploskoffie bestaat en geschonken wordt in hele kleine plastic bekertjes?
- er hier ook hiërarchie is in de obers in de restaurants? Net als in bijvoorbeeld Turkije.
- de Albron in de trein hier is in de vorm van allerlei mannetjes die per station de trein inspringen en van alles verkopen? Voordat de trein vertrekt springen ze er dan weer uit.
- de mensen hier zonder spoorwegovergang over het spoor heenlopen?
- je met je fiets de snelweg op kan, zonder dat de politie je er meteen afhaalt en geestelijk laat onderzoeken?
- je hier op de snelweg niet hoger komt dan een gemiddelde van 70 km per uur? Men rijdt hier lang geen 120 en ik werd dan ook bang toen de bus vanuit Bombay optrok tot 100.
- de bestuurders hier hun grootlicht en toeter gebruiken om te signaleren naar hun voorganger dat ze opzij moeten gaan en pas op de rem gaan staan als ze bijna in de bumper zitten?
- gordels hier een onbekend begrip vormen?
- kleine kinderen hier hard in de linkerwang geknepen worden als teken van liefkozing? Maakt niet uit of je het kind kent of niet, knijpen mag altijd.
- Ik regelmatig met een groep Indiase mannen op de foto moet of dat ik ineens een kind in mijn handen geduwd krijg en dan moet lachen naar het vogeltje?
- De film ‘De Davinci Code’ hier voor enorme ophef heeft gezorgd en na lange strijd toch zonder censuur in de bioscoop mag worden vertoond? Zij het met een ‘boven 18 jaar’ logo.
Ik geloof dat Nederlanders niet de enige zijn met rare gebruiken soms…. Hihihi
Nou mensen, dat was het weer voor deze keer… Veel leesplezier en blijf schrijven!! (zullen we deze keer hopen voor een record aantal reacties?? Wie zal het zeggen!!)
Liefs Esther
Ik ben hard aan het “studieontwijkend gedraggen” en besloot dus om maar een berichtje voor de site te maken.
Ik moet weer een aantal mensen op deze manier bedanken voor hun gift: Elise, Joosje en de familie Moret. Bedankt, jullie geld komt goed terecht!!
Anderhalve week geleden ben ik vanuit het Happy Home weer terug gekomen in Hyderabad (ja, foto’s van mijn kamer aanwezig!). Ik had een bijeenkomst voor school, dat via de MSN verloopt! Wat is de techniek deze dagen toch mooi hè? De dagen aansluitend daaraan volgende het afmaken van het dossierwerk.. Wat een missie, maar het is bijna volbracht… een andere missie is het verzamelen van de cadeautjes waar iedereen natuurlijk op zit te wachten als ik thuiskom.. ik voel me net een soort Sinterklaas… maar dat brengt je wel naar hele leuke dingen en winkeltjes: vorige donderdag naar een bazaar met een kermis (met ouderwetse prijzen..), afgelopen zaterdag naar een ambachtelijke winkel en naar de markt in Hyderabad.
Vorige week vrijdag met de kinderen van het Happy Home naar het circus! Superleuk! Alleen lopen er hier constant mannetjes voor je neus om je chips, popcorn, frisjes, ijs, water of iets anders in die trant aan te bieden. Behalve dat ze in je zicht staan, moest ik er ook op letten dat de kinderen niets aannamen, die zijn natuurlijk makkelijk te verleiden….
Via een logopediste in Nederland die ook in Hyderabad heeft gezeten, had ik een adres voor een audiometer op de kop getikt. Mary en ik zijn bij deze meneer langs geweest en hij bleek de meest geavanceerde techniek van India in huis te hebben. Gelijk heb ik gevraagd toen of ik een dagje mee kon lopen; nou ik was meer dan welkom. Dus afgelopen maandag was ik te gast bij het Sneha hearing centre. Daar waren ook twee stagieres aanwezig die mij een aantal testen hebben laten zien, die ik in Nederland niet gezien had, behalve in boeken. (logo’s: De BERA, de CHAMP en OAE in een modern jasje). Leuk was dat de audioloog van tevoren tegen iedereen had gezegd om geen lunch mee te nemen: speciaal voor mij had hij Hyderabad Chicken Biryani als lunch verzorgd. Gelukkig had ik ook een doosje met, voor India dure, chocolaatjes op de kop weten te tikken.
Dat brengt mij gelijk op iets anders: nog meer functies van de chunni:
- je kan er makkelijk dingen in verstoppen: cadeautjes, speeltjes voor kinderen enz.
- je kan het prima als kussensloop gebruiken
- je kan er je nootjes in kwijt die je op straat koopt. Dit vereist echter wel enige oefening.
- de christelijke vrouwen gebruiken het als hoofddoek tijdens het bidden
De afgelopen twee dagen (nou ja, bijna vier; van dinsdag middag tot vanmiddag) ben ik in Bombay (Mumbai) geweest. Ik weet het, het plan was Chennai, maar dat is dus de Indiase planning: er moest naar Chennai of Bombay gegaan worden, om visa te krijgen voor de groepen afgevaardigden die naar Nederland en Duitsland gaan, begin volgende maand. Omdat er moeilijk gedaan werd in Chennai werd er besloten voor Bombay. Met de trein zijn we dinsdagmiddag heen gegaan en dat blijkt een hele comfortabele manier van reizen. Goed het schudt een beetje, maar je kan slapen in een coupe met airco.. en dat is toch wel lekker (ondanks dat je er een beetje last van je keel van krijgt). Bovendien spaart het je weer een nacht hotelkosten (ja, de backpackerstrucjes beginnen te komen). Woensdagochtend kwamen we aan in Bombay. We sliepen bij de Salvation Army, en ook dat is een goedkope en zeker geen slechte keus! Dit ‘hotel’ lag in het midden van het toeristencentrum, dus ik ben die dag heerlijk wezen lopen (ook in de hitte, want de zeewind maakt een hoop goed) naar alle gebouwen. In vergelijking met Hyderabad is Bombay denk ik beter: het is schoner, de straten zijn breder, westerser, minder verkeer, minder vervuiling en de gebouwen zijn supermooi. Het meeste is koloniaal, omdat hier westerse volken (o.a. Portugezen en Engelsen) geregeerd hebben. Ook zijn hier veel meer toeristen; die wel gewoon in korte broeken en topjes lopen en niet vreemd aangekeken worden (ik voelde me bijna een buitenstaander in mijn ‘punjabi-dress’). Dus ik heb gelijk even heel goedkoop mijn “Esther gaat backpacken en wordt bruin- collectie” gepimpt. Verder nog wat leuke dingetjes voor heel weinig geld gekocht op de markt, waar ik heb kunnen oefenen met mijn afdingkwaliteiten. Ik ben nooit echt goed in geweest, maar ik denk dat ik het nu wel redelijk aankan. Overigens is na 3 maanden India 100 Rs. (2 euro) echt een heleboel geld; je raakt gewend aan die lage prijzen.. Dat wordt weer wennen straks…..pff..
Ondertussen dat ik aan het rondhuppelen was in Bombay (en voor de lunch de rijst ben ontsnapt doordat ik de Mac tegenkwam; valt trouwens best tegen, je maag is de frieten niet meer gewend.. Kramp dus..) waren de anderen bij het Nederlandse consulaat. Daar waren de visa’s aangevraagd en die zouden de volgende dag om 15.00 uur klaar liggen op de ambassade. Het zag er allemaal rooskleurig uit. ’s Avonds hebben we met zijn allen een boottochtje gemaakt (langs de industriegebieden, beetje jammer) en een paar uur later zijn we uit eten geweest bij de chinees (waar de ‘met bestek etende mensen’ de ‘niet met bestek etende mensen’ hun eerste cursus hebben gegeven, want tja ze gingen immers allemaal naar het westen..). In de tussenliggende uren ben ik naar de andere kant van het (ik denk) schiereiland gelopen om daar de ‘necklace of bombay’ te bewonderen. Dat zijn de zichtbare lichten langs de kustlijn van Back Bay en Crowpatty beach in de vorm van een… juist. Echt heel mooi.
Ook dit heb ik weer alleen gedaan. Ik weet niet wat het is, maar de Indiase bevolking is volgens mij niet zo into sight-seeing. Ze vinden het lekkerder om op bed te liggen in het hotel en uit te rusten (to take rest heet dat hier). Ook moet het volgens mij allemaal niet teveel energie kosten, want men viel bijna om van verbazing toen ze hoorden dat ik de hele dag gelopen had. Woensdag ben ik met drie van de groep naar Elephanta Island geweest; een boottocht (langs ongeveer dezelfde industriegebieden) van een uur, daarna 200 traptreden op om een grottempel uit ongeveer 600-700 n.Chr. te bekijken. Ik vond het superleuk (al was het natuurlijk een grote toeristische attractie), maar ook hier leken mijn medepassagiers niet echt happy van te worden: klagen over dorst, buikpijn, pijn in de benen van de traptreden, hitte en moeheid. Misschien ligt het aan mij…
Toen we weer terugkwamen bij het hotel, ben ik doorgegaan voor een tripje naar het huis waar Ghandi geleefd heeft en waar nu een tentoonstelling over hem was. Tijdens de tocht daarheen (in de bus) kwam ik een Engels stel tegen met wie ik het museum heb bezocht. Erg gezellig. En het museum was super interessant.
Daarna was het weer tijd om terug te gaan richting the Salvation Army om een douche te nemen en in te pakken voor de reis terug. Dat werd een 16 uur durende reis in de bus, waarvan ik nu nog een beetje aan het na schommelen ben.. Misschien ook in combinatie met de trein- en bootactiviteiten van afgelopen dagen. Op de weg daar naar toe, kwamen we overigens langs plaatsen die niet in de Lonely Planet staan; de sloppenwijken, waar veel vluchtelingen uit Pakistan en Bangladesh ‘wonen’ onder erbarmelijke omstandigheden, zonder enig uitzicht in de toekomst, behalve zwaar werk voor de mannen en meestal de prostitutie voor de vrouwen. Echter, de armoede leeft in heel India erg, niet alleen in Mumbai
Enne.. wat betreft de visa: het consulaat had de gegevens opgestuurd naar het Nederlandse ministerie (welke is onbekend) en daar moesten de gegevens gecheckt worden. Voordat de visa er waren kon het 10 dagen, 3 weken of 3 maanden duren, dat konden ze niet zeggen. Hmm.. niet geheel onlogisch dat de groepsleden nu van de Nederlanders zeggen dat ze langzaam zijn… Volgens Frank had het iets te maken met het feit dat Nederland erg bang is dat de mensen blijven en niet meer teruggaan. Ook waren er problemen wat betreft het Engels van sommige personen uit de groep.. Stom hè, eigenlijk, ze komen alleen 16 dagen om zich te presenteren.
Tot slot van dit stukje is het misschien leuk om een lijstje te maken van de dingen die ik hier de laatste tijd heb gezien:
Wist je dat:
- wildplassen hier niet verboden is, maar dat zelfs de politie eraan meedoet? Zorgt voor aangename geuren af en toe.
- de luchtvervuiling hier zo erg is dat je geen astma nodig hebt om het hier benauwd te krijgen? Nou is er ook wel heel veel verkeer hier in de stad en helpt de hitte ook niet echt mee.
- de Indiase mannen hun linker pinknagel tot ongekende lengte laten groeien, zonder dat het enige functie heeft?
- de Indiase vrouwen een klein stokje in hun gaatjes in hun oren of neus stoppen, wanneer ze er geen oorbel voor hebben, om het dichtgroeien tegen te gaan?
- de Indiase vrouwen geen dagcrème gebruiken, maar talkpoeder (om niet zo zwart te lijken in hun gezicht)?
- je hier maar een keer per dag je tanden poetst en dat je dat voor het ontbijt doet? In de dorpen hebben ze vaak geen tandenborstel, maar wordt een takje gebruikt.
- er hier na het tandenpoetsen zo hard de keel geschraapt wordt en gehoest wordt dat ik me afvraag waarom iedereen hier niet aan een stemstoornis lijdt? Soms hoor je zo hard hoesten in de omgeving dat ik denk dat het laatste uur voor diegene geslagen heeft.
- de mensen hier drinken uit een fles of beker zonder met hun mond de rand aan te raken? Ze gieten het naar binnen.
- de rijke mensen met hun hand voor hun mond telefoneren, zodat niemand ze kan horen?
- de Indiase mensen ter indicatie van het toilet hun rechterpink opsteken?
- en voor een W-vraag (wat, wanneer, waarom) hun rechterduim opsteken en naar hun schouder bewegen? Het aantal keer is afhankelijk van het aantal lettergrepen van het woord.
- in de bus de vrouwen aan de voorkant van de bus instappen en zitten en de mannen achterin?
- een man nooit naast een onbekende vrouw in de bus zal gaan zitten en andersom? Zelfs als dit het laatste zitplekje is in de bus?
- de koffie hier uit een mix van melk en oploskoffie bestaat en geschonken wordt in hele kleine plastic bekertjes?
- er hier ook hiërarchie is in de obers in de restaurants? Net als in bijvoorbeeld Turkije.
- de Albron in de trein hier is in de vorm van allerlei mannetjes die per station de trein inspringen en van alles verkopen? Voordat de trein vertrekt springen ze er dan weer uit.
- de mensen hier zonder spoorwegovergang over het spoor heenlopen?
- je met je fiets de snelweg op kan, zonder dat de politie je er meteen afhaalt en geestelijk laat onderzoeken?
- je hier op de snelweg niet hoger komt dan een gemiddelde van 70 km per uur? Men rijdt hier lang geen 120 en ik werd dan ook bang toen de bus vanuit Bombay optrok tot 100.
- de bestuurders hier hun grootlicht en toeter gebruiken om te signaleren naar hun voorganger dat ze opzij moeten gaan en pas op de rem gaan staan als ze bijna in de bumper zitten?
- gordels hier een onbekend begrip vormen?
- kleine kinderen hier hard in de linkerwang geknepen worden als teken van liefkozing? Maakt niet uit of je het kind kent of niet, knijpen mag altijd.
- Ik regelmatig met een groep Indiase mannen op de foto moet of dat ik ineens een kind in mijn handen geduwd krijg en dan moet lachen naar het vogeltje?
- De film ‘De Davinci Code’ hier voor enorme ophef heeft gezorgd en na lange strijd toch zonder censuur in de bioscoop mag worden vertoond? Zij het met een ‘boven 18 jaar’ logo.
Ik geloof dat Nederlanders niet de enige zijn met rare gebruiken soms…. Hihihi
Nou mensen, dat was het weer voor deze keer… Veel leesplezier en blijf schrijven!! (zullen we deze keer hopen voor een record aantal reacties?? Wie zal het zeggen!!)
Liefs Esther
-
19 Mei 2006 - 14:54
Hermieke:
Hee Es! Wat een verhaal weer! Ik heb niet zoveel tijd om alles te lezen, maar dat doe ik snel, en met VEEL plezier! Vind je verhalen altijd heerlijk!
Maar ik wilde toch even een berichtje achterlaten.. ben nog steeds jaloers hoor! Hopelijk tot snel, en geniet er nog even van! Hele dikke kus Hermieke -
19 Mei 2006 - 15:01
Floor:
heyy.. zou ik de eerste zijn om te posten na je berichtje?
ook ik lees nog steeds met heel veel plezier je stukjes, dusse: blijf schrijven zou ik zeggen! Heel veel plezier verder,
Dikke kus, floppie! -
19 Mei 2006 - 15:02
Floor:
nou ja, bijna 1e is ook leuk :p
kus! -
19 Mei 2006 - 15:03
An:
nou, hier heb je alweer een mailtje. Weliswaar een hele korte maar toch... heel veel plezier nog even en geniet er nog maar goed van, voor je het weet zit je weer in het strakke regime als je terug komt in nederland.
dikke kus an -
19 Mei 2006 - 15:12
Elise:
he lieve meid, leuk dat je Bombay hebt gezien. Schijnt een mooie stad te zijn, maar zo te horen heb je nog lang niet alles gezien. Er is in ieder geval een mooi begin gemaakt. Grappig die weetjes, vooral voorin en achterin de bus stappen/zitten. Moeten we misschien hier ook maar gaan invoeren, dan gaat er tenminste niet zo'n stinkende kerel naast je zitten. Het laten groeien van die rechterpink nagel heeft nog wel enig doel. Dat heb ik ooit eens ergens gelezen, maar wat precies dat weet ik dan niet meer. Ik kan natuurlijk ook niet alle noodzakelijke feitjes onthouden. Meid tot snel en heb genoten van je verhaal.
x E
p.s. heb je inmiddels al genoeg voor de 'hele' audiometer, of kan je pas een 'halve' kopen... -
19 Mei 2006 - 15:26
Rieneke:
Hoi Es, ik werk aaqn het geld bij elkaar verzamelen van opsterland 8. ik denk dat het wel lukt voordat je terug bent. X Rien -
19 Mei 2006 - 15:28
Sandra:
Erg grappig dat je de mac Donalds gevonden hebt. Toen Ymke en ik in New Delhi waren kwamen wij de Mac Donalds ook tegen. Er ging een wereld voor mij open, na 5 maanden 2 keer per dag rijst. In twee dagen tijd drie keer naar de Mac Donalds geweest. Toen ging de droom over. Ben toen ontzettend ziek geworden van de hamburger die waarschijnlijk niet goed doorbakken was. Maar dat geweldige gevoel toen ik in de mac donalds, tja dat voel ik niet meer als ik hier in nederland naar de mac ga. -
19 Mei 2006 - 16:05
Mamma:
Hoi schat, wat heb je weer veel meegemaakt, en wat fijn ook dat je even lekker zelf je gang hebt kunnen gaan in Bombay. Dat moet wel lekker aanvoelen! Ik moet zeggen dat je ook je tijd wel benut hebt, zeg! Ik denk trouwens dat menige Nederlander het met die hitte ook wel snel best zou vinden, maar ja, zo zitten wij niet in elkaar, toch?
Ga je nu ook bij die meneer van het Sneha Hearing Centre diezelfde audiometer kopen?
Mooie foto's weer, best een luxe kamer nu! Het lijkt mij net alsof je er nog veel volwassener uitziet! Maar dat ben je door deze reis sowieso natuurlijk al geworden. Ik denk dat je wel weer heel erg aan het Westerse straatbeeld moet wennen, vooral als ik zo die beelden van de markt zie. Om over het verkeer nog maar te zwijgen.
Leuk dat je dan straks toch wat andere kleding kunt gaan dragen. Met de prijzen van daar zal het wel leuk kleding kopen geweest zijn.
Ik ben trouwens benieuwd waar "Sinterklaas" allemaal mee thuiskomt... Denk je eraan dat het ook allemaal meegesjouwd moet worden en zorg er wel voor dat ze je toelaten in dat vliegtuig, hoor!!
Nou meisje, nog 3 weken en dan...... juist dan gaan wij Richard uitzwaaien. Maar eerst gaan we zelf nog even vliegen en komen we halverwege..... Ook wij hebben zin in deze vakantie. We zijn blij met dit snelle bericht zo vlak voor ons vertrek en komende week wordt het dan weer sms-en. Dikke kus en succes nog met alles wat op je pad komt.
Dikke kus van mamma -
19 Mei 2006 - 17:15
Je Vriendje:
Hoi liefje,
Weer een mooi verhaal en die kamer ziet er prima uit... valt me niets tegen. Ik ben blij dat het in Bombay een beetje leuk was en de Indiase gebruiken zijn erg handig om te weten als ik je kom opzoeken...
Enne... Jolanda...: ik weet al hoe die spullen terugkomen! Ik mocht namelijk van Esther mijn tas op de heenweg niet te vol doen.... Ja je raad het al ;)
veel liefs en een hele dikke kus -
19 Mei 2006 - 17:25
Irene:
Ik ga ervoor strijden ook een keer eerste te worden. Geweldig verhaal weer!!
O en Esther natuurlijk vergeet je ons niet. Dat was maar een grapje. En wij vergeten jou ook niet. We missen je zelf een beetje... Maar ondanks dat gaat alles goed hoor. Je kan merken dat de zomer eraan komt. Feestjes, gezelligheid, maar ook hard leren. En dat moet jij natuurlijk ook, al lijkt het voor ons een soort vakantie voor jou. Het zal heus niet :P. Het reizen zal soms best vermoeiend zijn.
Maar goed ik hoop zo een bijdrage te hebben gegeven aan het record. Ik zal wat mensen aansporen ;. Dikke KUS XxXx Irene -
20 Mei 2006 - 18:01
Papa:
Als die Sinterklaas nou slim is, dan stopt hij gewoon alle cadeautjes in dat ene wat ik op mijn verlanglijstje heb staan. Dan hoeft niemand te sjouwen en dan ben ik wel bereid om de presentjes op te komen halen! Ik hoop dat je rekening houdt met de conditie van Richard. Jij lijkt wel weer als een wervelwind door India heen te scheuren en Richard moet eerst nog wennen aan de hitte. De centimeter wordt steeds korter, dus veel tijd blijft er niet meer over om conditie te kweken. Je verhaal met veel enthousiasme gelezen en je missie is nagenoeg voltooid. Sjapo, sjapo. Fantastisch dat de techniek ook India heeft bereikt en dat je op deze manier toch nog feeling hebt met het thuisland. Het zal ongetwijfeld weer wennen worden aan de frisse Westenwind, de heerlijke regen en de snel bonnenschrijvende agenten. Ik hoop dat na onze vakantie er nog een verhaaltje staat, want dan slaap ik lekkerder slapen.:)
Tot horen lieverd en tot SMS.
XXxx
-
20 Mei 2006 - 20:07
Papa Weer:
Eshter,
Ik vroeg mij al af of wij nog woordjes kregen van je om te oefenen, maar nu worden het al hele zinnen!!! Maken we zulke vorderingen?? -
21 Mei 2006 - 19:22
Marian Schmal:
toch is india een prachtig land!!! ik weet er ook nog eentje:
- weet je dat alle mensen in india ALTIJD JA zeggen,maar vaak nee bedoelen? uit beleefdheid zeggen ze dat echter niet... doorvragen is een kunst. ik heb weer genoten van je verhaal. nog een fijne tijd en we zien elkaar na de zomer. groet,marian. -
22 Mei 2006 - 11:37
Marjolein:
Hey meis,
Hier weer reactie vanuit Kenia!!
Ik zie dat je ook al gevorder wordt in het schrijven van lange verhalen....Leuk trouwens dat je papa op mijn site berichtje heeft achtergelaten.
Familie mist ons vast heel erg.....
Succes nog de laatste weekjes.
Liefs Maj
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
