Aankomst
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
07 Februari 2006 | India, Haiderabad
Lieve allemaal,
Ik beleef hier mijn eerste echte dag in India. Vannacht ben ik hier om half 2 geland, waarna ik nog anderhalf uur heb mogen wachten op immigratie stempels en mijn bagage. In het vliegtuig vloog de stress mij aan toen ik immigratieformuliertjes moest invullen en daar mijn terugvlucht op moest zetten. Die is nu nog later gepland dan de vervaldatum van mijn visum… Aan omboeken was ik in Nederland niet meer toegekomen. Dus ik verwachtte problemen met de autoriteiten. Die heb ik overigens niet gekregen, zonder een woord te wisselen kreeg ik twee stempeltjes…
Daarna werd ik ontvangen door Swamy en een andere jongen, van wie ik zijn naam weer snel vergat. Een bloemenkrans werd me omgehangen als een teken van welkom. Tijdens de rit heb ik een beetje rond kunnen kijken. Er ligt inderdaad veel afval op de grond, zoals door verschillende mensen al gezegd. Verder staan er soms mensen langs een doorgaande weg te liften, te vegen, vuur te stoken of wat dan ook.
Swamy bracht mij naar het appartement dat ik deel met Rama, mijn huisgenote. Rama is 16 jaar en krijgt les op de school. Haar Engels is niet geweldig, maar met handen en voeten komen we er wel uit.
Mijn kamertje is ongeveer 12 m2 en heeft een eigen badkamer. Rich, ik verklaar bij deze jouw matras heilig, bereid je maar voor op een plank als je over 4 maandjes komt. Enne Ymke, je stoelen doen het nog steeds. Ik zit er op het moment op eentje… De kasten zijn trouwens allemaal inbouwkasten, waar men dan kranten inlegt, tegen de kalk die eraf komt.. Het deed mij denken aan die ouwe krantenpapiertjes die ik ooit bij mij in huis van de planken af heb gehaald… Vandaag bleek dat dit appartementje speciaal voor mijn komst gehuurd is.
Vanochtend werd ik luidruchtig wakker gemaakt om 12 uur (voor mij dus 7 uur ’s ochtends) (Het tijdsverschil is overigens 4,5 uur) met gebons op de deur, maar aangezien ik sowieso altijd al in een coma lig en nu ook nog eens oordoppen in had, heb ik Rajini volgens mij blauwe knokkels bezorgd. Rajini (zo spreek je het tenminste uit) vertelde me dat ze me de school wilde laten zien. Ze besloot te wachten tot ik klaar was met wassen (douchen kan ik vergeten… bakjes water gooien wordt mijn nieuwe specialiteit…) en ontbijten. Ondanks dat ze zei dat ik mijn tijd moest nemen, bleef ze maar rondlopen en alle hoeken bekijken, die ze waarschijnlijk al 60 keer had gezien. Daarna zijn we op weg gegaan naar de school, waar ik met een bloemenkrans (nummer twee op theoritisch gezien een dag) en een liedje verwelkomd werd. Na het liedje mochten de kinderen bloemblaadjes over me heengooien en mij een handje geven. Dat was voor mij al een erg bijzondere ervaring. Het meisje dat mij een bloemenkrans omhing, was dusdanig verminkt dat ik er even van schrok. Haar linkerbeen staat naast haar heup, haar knieen staan tegen elkaar en haar armpjes zijn ook gedraaid. Ik vind het een wonder dat ze op deze manier nog kan lopen, zonder al te veel hulp. Ik heb alle klassen gezien in een rondleiding en een hoop boekjes en schriftjes. De leraressen vertelden me dat er naast schoolse vaardigheden ook veel gewerkt wordt aan functionele vaardigheden, van het leren knopen van je bloes bij de jongsten tot het leren koken bij de oudere kinderen. Ik heb een half uur geobserveerd in de oudste groep met de minste mental retardation en het blijkt dat alle kinderen individueel behandeld worden. De rest zit dus een beetje te kletsen, kijken en spelen totdat de lerares aandacht heeft voor hen.
De afdeling fysio en logo vielen me mee. Ondanks dat er weinig materiaal is in vergelijking met de gemiddelde logopedist, was er nog wel iets om mee te werken. Op het moment dat ik binnenkwam was de logopedist bezig met een uitspraakles aan 5 kinderen. Het woord spin stond (in voor mij onleesbare) tekens op een kaartje, waar een speelgoed spin naast lag. De logopedist zei het woord voor en de kinderen moesten het een voor een nazeggen van haar. Als het niet goed was zei ze het opnieuw voor en moest het kind het opnieuw herhalen.. en dat ging net zo lang door tot het goed was of de logo het zat was. Ik denk dat ik nu al blij ben met mijn kopieën uit Bleile (voor outsiders: uitspraak training).
Ze hadden er zelfs een audiometer… ongeveer uit de jaren 50, met een half verteerde koptelefoon. Grappig is dat ik me afvraag hoe ze het gehoor meten… De ramen van de speechtherapy department staan constant open en buiten is het nou niet echt bepaald rustig… Gehoor apparaten zijn hier overigens allemaal kasttoestellen. Ik kreeg het apparaatje in mijn handen en voor ik het wist zaten er twee oordoppen in mijn oren. Ik denk nu maar even niet na over hygiëne…
Om half 4 is de school uit en gaan de kinderen met de bus naar huis. Ik ben met Rama naar huis gegaan en heb daar gegeten (aman met poepoe; rijst met een sausje. Volgens mij niet heet voor indiase begrippen; er zaten maar twee chili’s in…) Eten doen we trouwens op de grond en met onze handen. Even een korte uitleg: men neme een boel rijst, dat nog aan elkaar geplakt zit, dan husselt, knijpt, draait en mixt wat met en klein beetje saus. Als je uitgemixed bent, neem je wat op je handen, zet je duim erachter en schuift het naar binnen met je duim.. Ga maar eens proberen met je chicken tonight, je zal zien dat het niet echt makkelijk is….
Daarna heeft Rama mij een lesje Telugu gegeven. Ik moet het toch een beetje leren nietwaar… Ik weet niet waar ik mij instort want kaloe is weer iets anders dan kaloe… ja het is maar waar je de klemtoon legt… In middels kan ik wel al naar iemands naar vragen en zeggen hoe ik heet…
Ik voel me al aardig thuis hier in het algemeen, iedereen heeft daar wel zijn best voor gedaan. Vier maanden hier gaat me volgens mij wel lukken… Ik heb net mijn kamertje ingericht en mijn klamboe opgehangen, Elise, Bless you, want ik heb die klamboe erg hard nodig. De eerste drie muggenbulten zijn gescoord en handig weggewerkt met Noelle haar muggenstamper.
Oja, de hitte: het is hier nu nog goed te doen schijnt, maar in april wordt het ondraaglijk. Voor mij lijkt het nu alsof ik in Spanje ben, wat dus wel goed te doen is. (Thank god dat ik een ventilator op mijn kamer heb…)
Ik beleef hier mijn eerste echte dag in India. Vannacht ben ik hier om half 2 geland, waarna ik nog anderhalf uur heb mogen wachten op immigratie stempels en mijn bagage. In het vliegtuig vloog de stress mij aan toen ik immigratieformuliertjes moest invullen en daar mijn terugvlucht op moest zetten. Die is nu nog later gepland dan de vervaldatum van mijn visum… Aan omboeken was ik in Nederland niet meer toegekomen. Dus ik verwachtte problemen met de autoriteiten. Die heb ik overigens niet gekregen, zonder een woord te wisselen kreeg ik twee stempeltjes…
Daarna werd ik ontvangen door Swamy en een andere jongen, van wie ik zijn naam weer snel vergat. Een bloemenkrans werd me omgehangen als een teken van welkom. Tijdens de rit heb ik een beetje rond kunnen kijken. Er ligt inderdaad veel afval op de grond, zoals door verschillende mensen al gezegd. Verder staan er soms mensen langs een doorgaande weg te liften, te vegen, vuur te stoken of wat dan ook.
Swamy bracht mij naar het appartement dat ik deel met Rama, mijn huisgenote. Rama is 16 jaar en krijgt les op de school. Haar Engels is niet geweldig, maar met handen en voeten komen we er wel uit.
Mijn kamertje is ongeveer 12 m2 en heeft een eigen badkamer. Rich, ik verklaar bij deze jouw matras heilig, bereid je maar voor op een plank als je over 4 maandjes komt. Enne Ymke, je stoelen doen het nog steeds. Ik zit er op het moment op eentje… De kasten zijn trouwens allemaal inbouwkasten, waar men dan kranten inlegt, tegen de kalk die eraf komt.. Het deed mij denken aan die ouwe krantenpapiertjes die ik ooit bij mij in huis van de planken af heb gehaald… Vandaag bleek dat dit appartementje speciaal voor mijn komst gehuurd is.
Vanochtend werd ik luidruchtig wakker gemaakt om 12 uur (voor mij dus 7 uur ’s ochtends) (Het tijdsverschil is overigens 4,5 uur) met gebons op de deur, maar aangezien ik sowieso altijd al in een coma lig en nu ook nog eens oordoppen in had, heb ik Rajini volgens mij blauwe knokkels bezorgd. Rajini (zo spreek je het tenminste uit) vertelde me dat ze me de school wilde laten zien. Ze besloot te wachten tot ik klaar was met wassen (douchen kan ik vergeten… bakjes water gooien wordt mijn nieuwe specialiteit…) en ontbijten. Ondanks dat ze zei dat ik mijn tijd moest nemen, bleef ze maar rondlopen en alle hoeken bekijken, die ze waarschijnlijk al 60 keer had gezien. Daarna zijn we op weg gegaan naar de school, waar ik met een bloemenkrans (nummer twee op theoritisch gezien een dag) en een liedje verwelkomd werd. Na het liedje mochten de kinderen bloemblaadjes over me heengooien en mij een handje geven. Dat was voor mij al een erg bijzondere ervaring. Het meisje dat mij een bloemenkrans omhing, was dusdanig verminkt dat ik er even van schrok. Haar linkerbeen staat naast haar heup, haar knieen staan tegen elkaar en haar armpjes zijn ook gedraaid. Ik vind het een wonder dat ze op deze manier nog kan lopen, zonder al te veel hulp. Ik heb alle klassen gezien in een rondleiding en een hoop boekjes en schriftjes. De leraressen vertelden me dat er naast schoolse vaardigheden ook veel gewerkt wordt aan functionele vaardigheden, van het leren knopen van je bloes bij de jongsten tot het leren koken bij de oudere kinderen. Ik heb een half uur geobserveerd in de oudste groep met de minste mental retardation en het blijkt dat alle kinderen individueel behandeld worden. De rest zit dus een beetje te kletsen, kijken en spelen totdat de lerares aandacht heeft voor hen.
De afdeling fysio en logo vielen me mee. Ondanks dat er weinig materiaal is in vergelijking met de gemiddelde logopedist, was er nog wel iets om mee te werken. Op het moment dat ik binnenkwam was de logopedist bezig met een uitspraakles aan 5 kinderen. Het woord spin stond (in voor mij onleesbare) tekens op een kaartje, waar een speelgoed spin naast lag. De logopedist zei het woord voor en de kinderen moesten het een voor een nazeggen van haar. Als het niet goed was zei ze het opnieuw voor en moest het kind het opnieuw herhalen.. en dat ging net zo lang door tot het goed was of de logo het zat was. Ik denk dat ik nu al blij ben met mijn kopieën uit Bleile (voor outsiders: uitspraak training).
Ze hadden er zelfs een audiometer… ongeveer uit de jaren 50, met een half verteerde koptelefoon. Grappig is dat ik me afvraag hoe ze het gehoor meten… De ramen van de speechtherapy department staan constant open en buiten is het nou niet echt bepaald rustig… Gehoor apparaten zijn hier overigens allemaal kasttoestellen. Ik kreeg het apparaatje in mijn handen en voor ik het wist zaten er twee oordoppen in mijn oren. Ik denk nu maar even niet na over hygiëne…
Om half 4 is de school uit en gaan de kinderen met de bus naar huis. Ik ben met Rama naar huis gegaan en heb daar gegeten (aman met poepoe; rijst met een sausje. Volgens mij niet heet voor indiase begrippen; er zaten maar twee chili’s in…) Eten doen we trouwens op de grond en met onze handen. Even een korte uitleg: men neme een boel rijst, dat nog aan elkaar geplakt zit, dan husselt, knijpt, draait en mixt wat met en klein beetje saus. Als je uitgemixed bent, neem je wat op je handen, zet je duim erachter en schuift het naar binnen met je duim.. Ga maar eens proberen met je chicken tonight, je zal zien dat het niet echt makkelijk is….
Daarna heeft Rama mij een lesje Telugu gegeven. Ik moet het toch een beetje leren nietwaar… Ik weet niet waar ik mij instort want kaloe is weer iets anders dan kaloe… ja het is maar waar je de klemtoon legt… In middels kan ik wel al naar iemands naar vragen en zeggen hoe ik heet…
Ik voel me al aardig thuis hier in het algemeen, iedereen heeft daar wel zijn best voor gedaan. Vier maanden hier gaat me volgens mij wel lukken… Ik heb net mijn kamertje ingericht en mijn klamboe opgehangen, Elise, Bless you, want ik heb die klamboe erg hard nodig. De eerste drie muggenbulten zijn gescoord en handig weggewerkt met Noelle haar muggenstamper.
Oja, de hitte: het is hier nu nog goed te doen schijnt, maar in april wordt het ondraaglijk. Voor mij lijkt het nu alsof ik in Spanje ben, wat dus wel goed te doen is. (Thank god dat ik een ventilator op mijn kamer heb…)
-
07 Februari 2006 - 12:33
Edu:
He Esther!
Goed om te horen dat je goed bent aangekomen! (Had ik inmiddels ook al van Richard gehoord). Veel plezier en ik blijf je op deze site volgen! :-)
Groet, Edu -
07 Februari 2006 - 12:55
Kirsten:
Hey Esje, nou klinkt in ieder geval alsof je het tot nu toe goed voor elkaar hebt! En gelukkig kreeg je geen problemen met de douane...Heel veel succes daar en wel zo af en toe wat laten horen he!! dikke kus Kirsten -
07 Februari 2006 - 13:32
Marjolein:
Hey soulmate,
Leuke ervaringen zeg...Lekker het dat warme weer ;) Fijn dat het je zo goed bevalt in India. Ik heb vandaag in Kenia een slechthorend jongetje uit India gezien. Dit jongetje werd door de logopedist behandeld. Succes nog!
Liefs Maj vanuit een warm Kenia -
07 Februari 2006 - 13:37
Rieneke:
He Es,
Leuk om van je belevenissen te horen!! blijf ass kicken daar...het klinkt allemaal super leuk. misschien moet ik ook nog maar een keer naar india:):) dikke kus van opsterland 8!! -
07 Februari 2006 - 13:48
Fieke:
hey lieve es, blij te horen dat je veilig bent aangekomen en jezelf al nuttig hebt gemaakt als logopediste, respect joh! Heel veel plezier!!! -
07 Februari 2006 - 14:12
Vincent:
jezus, wat een verhaal!!!!!
Blij dat je goed bent aangekomen, nu weer een beetje afvallen, hihihaha. Ik snel alles lezen en dan schrijf ik je terug. Succes en plezier! groetjes vin -
07 Februari 2006 - 14:44
Nithya:
Hee es!!
Super leuk om te lezen hoe je je eerste dag hebt beleefd!!! Zullen wel heel veel nieuwe indrukken zijn zo in een hele andere cultuur!! Leuk om te lezen hoe leuk je werd ontvangen!!
Succes en veel plezier
Dikke kus nithya -
07 Februari 2006 - 15:59
Irene+familie:
Heeey..meid
Blij te horen dat het allemaal goed gaat. En dat je zo hartelijk ontvangen bent. We blijven je volgen hoor (gehehe wees maar niet bang). Tot mailens. XXXjes HIMI ;) -
07 Februari 2006 - 16:04
Hermieke:
Esther!! Lieve meid!! Ik had je vorige week moeten bellen, ik weet het! Of was het al die week ervoor? We lopen al zo lang om elkaar heen te draaien en nu zit je uiteindelijk gewoon al in India.
Helemaal super voor je!! Ik ben zwaar jaloers op je geweldige levenservaring die je daar op zult doen. Heel veel sterkte en plezier en geniet ervan. Natuurlijk blijf ik je hier volgen en zodra je als klein negerinnetje terug bent gekomen zien we elkaar snel weer!
Dikke kus Hermiek -
07 Februari 2006 - 18:16
Wouter:
hee kleintje, wat een verhaal! het grijpt me behoorlijk aan, maar ben wel blij te horen dat je je een beetje thuis voelt! Suc6 verder met het eten van je rijst.. ik denk dat je over een half jaar niet meer anders kan en wil... tot het volgende berichtje... dikke kus -
07 Februari 2006 - 18:47
Anneke:
Hoi Es,
Hartstikke goed te horen dat je heel bent aangekomen en dat je het naar je zin hebt (voor zover dit nu al kan dan..)
Succes en heel veel plezier!
DIkke knuffel an -
07 Februari 2006 - 20:07
Marit (maartje):
eey sweetie ik ben blij dat je goed bent aangekomen ik hoop dat je niet flauwvalt van de hitte.
ik zie (schrijf) je hopelijk weer snel kus kus.
marit -
07 Februari 2006 - 20:13
Claudia:
Hoi Esther,
Goed om op een Arubaanse Eerste Hulp te horen over de eerste India-ervaringen ;) Hopelijk gaat het jou daar net zo goed bevallen als het mij hier bevalt!
Groetjes, Claudia -
07 Februari 2006 - 22:12
Beppie Ten Ham:
lieve ester,ik vind dit leuk ,om telezen wat je daar mee maakt.
petje af meisje,je laat toch de mensen die veel van je houden,voor een half jaar achter,maar je bent een sterke vrouw zo denk ik daar over dit is mijn eerste indruk van jou,ik hoop dat het lukt,dat je dit emailtje krijgt.beppie ten ham. -
08 Februari 2006 - 08:17
Elise:
He,
Het doet me goed te lezen dat je je al met je "inburgeringscursus" bezig bent. Fijn dat dat meisje je een beetje op sleeptouw neemt. Dan zie je toch altijd meer.. Hoe staat het trouwens met je laptop? Kan je op je kamer internetten? Lijkt mij een beetje te veel gevraagd, maar goed. We hebben in ieder geval contact. Gelukkig zal je iedere nacht aan me denken, en met name 'sochtend als je wakker wordt zonder bulten. Veel plezier.
Dikke kus -
08 Februari 2006 - 10:35
Papa:
Hei, grote meid.
Fantastisch al jouw verhalen. Korter kan natuurlijk niet, want dat ligt niet in je stijl. Ik ben benieuwd naar de W.C. Is deze net zo luxe als je badkamer? Gelukkig heb je enige ervaring opgedaan op de Methylschool, dus je weet wat je kunt verwachten, alhoewel de omstandigheden toch heel veschillend zijn. Elke ochtend denken we even aan je. Wij aan het ontbijt en jij aan de thee(koffie)pauze. Vreemd vergelijk, maar toch.....
Ik ben ook blij met alle reacties die je krijgt. De verhalen heb ik geprint voor Oma Zoetermeer, dus ook die blijft op de hoogte. Zal me niets verbazen als er een SMS van haar richting India gaat.
Voor straks Eet smakelijk en vergeet je handen niet te wassen (of lik je je vingers erbij af)
XX Papa -
08 Februari 2006 - 18:35
Sandra Castelijns:
Hallo,
Via Ymke heb ik jou adres gekregen. Een paar jaar geleden ben ik samen met Ymke op CGC geweest. Ik vind het helemaal geweldig om jou ervaringen te lezen en daardoor mijn herinneringen weer op te halen. Je hele verhaal klinkt mij erg bekend in de horen. Veel succes verder en de groetjes aan iedereen. Sandra -
09 Februari 2006 - 06:57
Hannie Nederstigt:
Hoi Es, sorry dat ik je geen vaarwel heb gezegd, bij deze dus!(we hadden wat narigheid te verwerken en plots was je weg). Maar je vaart ook al wel zie ik!
Ik vergelijk jouw nieuws met dat uit de Surinaamse bush van Henk's nichtje: India much better!
liefs en we mailen.. -
09 Februari 2006 - 13:56
Esther Herself:
Lieve papa, bij het volgende bericht een foto van de WC! Kan je mij zo'n goal toesturen, dat zou erg leuk zijn!! -
09 Februari 2006 - 16:22
LeontienJosJosetteThijs:
Hee Es, onwijs leuk om zo al je belevenissen mee te kunnen lezen. Anders horen we natuurlijk alles via Ing, maar dit is veel leuker. Wij wensen je veel plezier en wachten met smart de eerste foto's af! GR JLJT
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
